Bakara sûresi 286 ayettir. Medine’de on senelik bir
müddet içinde peyderpey nâzil olmuştur. Mushaf tertîbine göre 2, nüzûl sırasına
göre 87. sûredir. İsmini, 67 ile 71. âyetler arasında bahsedilen, İsrâiloğulları’nın
sığır kurban etmeleri kıssasından almıştır. Sûreye, içinde Âyetü’l-Kürsî
bulunduğundan اَلْكُرْسِيُّ (Kürsî), Kur’ân’ın zirvesi
olduğu için سَنَامُ الْقُرْاٰنِ (Senâmu’l-Kur’ân),
hidâyet nûrunun parlaklığı sebebiyle de اَلزَّهْرٰي
(Zehrâ) ismi verilmiştir. Kur’ân-ı Kerîm’in en uzun sûresidir. Bu hâliyle sûre,
Kur’ân’ın geniş bir özeti mâhiyetindedir.
Mushafta ikinci, nüzûl sıralamasında 87. sûredir, Medine’de nâzil olmuştur. Kur’an’ın en uzun sûresidir. Tamamının bir nüzûl sebebi olmamakla birlikte birçok âyeti için özel iniş sebepleri vardır. O âyetler açıklanırken nüzûl sebepleri hakkında da bilgi verilecektir.
Konusu
Sûrede bahsedilen temel konulardan bir kısmını şöyle
sıralayabiliriz:
Kur’an’ın Allah tarafından gönderilen hak bir kitap olduğu,
Tevhîd, nübüvvet ve âhiret gibi îman esaslarının delillerle beyân
edilmesi,
Mü’min, kâfir ve münafıkların vasıfları,
Hz. Âdem’in diğer yaratıklar arasındaki konumunun belirlenmesi, şeytanla
imtihanı ve cennetten indirilmesi,
İsrâiloğulları’nın tarih içindeki durumları, Kur’an’a ve Peygamberimize
karşı tavırları, hidâyete davet edilmeleri, yanlış itikad ve davranışlarının
tashihi,
Ka’be’nin inşâsı ve kıblenin Mescid-i Aksâ’dan Mescid-i Harâm’a
çevrilmesi,
Müslüman şahsiyetin inşası ve İslâm toplumunun teşekkülü için: Namaz,
oruç, zekât, hac ve cihad gibi ibâdetlerle ilgili hükümlerin; adâlet, ahde vefâ
ve infak gibi ictimâî hayata dair esaslar ile âile hukûku, devletler arası
ilişkiler, iktisadî ve siyâsî düzenlemelerin getirilmesi,
Ferd ve cemiyeti bozulup dağılmaktan korumak için sihir, içki, kumar ve faiz
gibi yasaklara dikkat çekilmesi,
Allah’ın birliğini, her şeye kâdir olduğunu ve ölüleri diriltip hesap
soracağını çeşitli misallerle ortaya koyarak insanları îman ve itaate
çağırması,
Kulluğun özü olan ve mü’mini Rabbine bağlayan bazı duaların öğretilmesi.
Hâsılı
dikkatle incelendiğinde Bakara sûresinin, ihtiva ettiği hükümler, konular ve
maksatlar itibariyle muazzam bir insicama, belirli ve düzenli bir plana sahip
olduğu görülür. İlk âyetlerde sûrede incelenecek olan konuların ana hatları
verilmekte, daha sonraki bölümlerde ise her konu sûre bütünlüğü içinde en uygun
yerini almaktadır. Sûre, hidâyeti kabul eden kulun, emredilen hükümleri yerine
getirme hususunda Rabbinden kolaylık talebiyle sona ermektedir. Muhtelif
konular ele alınmakla birlikte sûrenin esas hedefi, Kur’an’ın hidâyetini
gerçekleştirmek ve bundan âzamî istifadeyi sağlamaktır. Sûre boyunca devamlı bu
hedef gözetilmiş ve sûrenin başı ile sonu o hedefte birleşmiştir.[1]
[1] Sûrenin bu açıdan büyük
bir vukûfiyetle ele alınmasına örnek olarak bk. Drâz, en-Nebeü’l-azîm,
s. 163-211; En Mühim Mesaj: Kur’ân, s. 195-299.
Fazileti
Ele aldığı mevzulara bakıldığında Bakara sûresinin çok
önemli, faziletli ve büyük bir sûre olduğu görülür. Peygamber Efendimiz’in “Kur’an
âyetlerinin efendisi ve en büyüğü” (Ahmed b. Hanbel, Müsned, V, 142,
178) olarak beyân ettiği Âyetü’l-Kürsî de bu sûrede yer almaktadır. Sûrenin
faziletini beyân eden pek çok rivayet nakledilir. Bunların birkaçı şöyledir:
›“Kur’an’dan uzak kalarak evlerinizi kabirlere çevirmeyin. Şunu bilin ki
şeytan, içinde Bakara sûresi okunan evden ürküp kaçar.” (Müslim, Müsâfirîn 212)
›“Kur’an’ı okuyun; çünkü o, kıyamet gününde kendisiyle hemhâl olanlara
şefaatçi olarak gelecektir. Zehrâvân’ı yani Bakara ve Âl-i İmrân sûrelerini okuyun;[1]
çünkü onlar, kıyamet gününde iki büyük bulut veya iki gölgelik ya da iki kuş
sürüsü hâlinde gelerek kendilerini okuyanları savunacak ve koruyacaklardır.
Bakara sûresini okuyun; çünkü ona sarılmak bereket, terketmek ise hasret ve
pişmanlıktır; ona sihirbazların gücü yetmez.” (Müslim, Müsâfirîn 252)
›“Bakara sûresinin sonundaki iki âyeti her kim gece vakti okursa bu iki
âyet o gece ona yeter.” (Buhârî, Fezâilü’l-Kur’ân 10)
›Sahâbeden Üseyd b. Hudayr bir gece Bakara sûresini okuyordu. Atı da
yanında bağlı bulunuyordu. Derken at ürküp hırçınlaşmaya başladı. Üseyd okumayı
kesince at da sâkinleşti. Tekrar okumaya başlayınca at yine tedirgin bir
şekilde ileri geri gitmeye başladı. Üseyd susunca at da sâkinleşti. Bu durum
iki kez daha tekerrür etti. Oğlu Yahyâ ata yakın bir yerde bulunuyordu. Atın
çocuğa bir zarar vermesinden korktu ve onu bulunduğu yerden yanına çekti. Bu
sırada başını kaldırıp gökyüzüne baktığında buluta benzer bir şey içinde kandiller
misali ışıklar gördü. Bunlar yavaş yavaş yükselerek nihayet gözden kayboldu.
Sabah olunca durumu Resûlullah (s.a.s.)’e anlattı… Efendimiz şöyle buyurdu:
›“Onlar seni dinlemeye gelen meleklerdi. Eğer okumaya devam etseydin
sabah olunca onları herkes görecekti, kendilerini halktan gizlemeyeceklerdi.” (Buhârî, Fezâilü’l-Kur’ân 15; Müslim, Müsafirin 242)
Bu ve benzeri rivayetlerden de anlaşılacağı üzere
Bakara sûresi, hem evlerimizi hem de gönüllerimizi mânen îmâr edecek, okuyanı
âdeta maddî mânevî şerlerden muhâfaza ederek onu meleklerle beraberliğe yükseltecek
bir fazilet ve şerefi hâizdir.
Şimdi, bütün mâna, hikmet ve sırlarından kalbe
yansıyan miktarıyla o sûrenin tefsiri başlamaktadır:
[1] Bakara ve Âl-i İmrân
sûrelerine, hidâyet nûrlarının parlaklığı ve okuyanlara verilecek ecrin
büyüklüğü sebebiyle, اَلزَّهْرَاوَانِ (Zehrâvân) ismi verilmiştir.
30: Hani Rabbin meleklere: “Ben yeryüzünde bir halîfe yaratacağım” dediğinde onlar: “Orada fesat çıkaracak ve kanlar dökecek birini mi yaratacaksın? Halbuki biz, seni övgüyle tesbih ve takdîs ediyoruz” demişlerdi. Allah da onlara “Ben sizin bilmediğiniz şeyleri bilirim” buyurmuştu.
TEFSİR:
İnsanın
en mühim yaratılış maksatlarından biri, onun yeryüzünde “halife” olmasıdır.
Halîfe’den maksat, Hz. Âdem ve onun daha sonra gelecek zürriyetidir. “Halîfe”
hilâfet kelimesinden gelmektedir. Hilâfet, “bir kimsenin diğerinin yerini
alması, onu temsil etmesi, onun yetkilerini kullanması” mânasındadır.
Dolayısıyla halîfe kelimesinde iki mühim mâna vardır. Kur’ân-ı Kerîm, iki mânaya da yer
vermektedir:
Birincisi;
kendinden önce bulunan bir kısım varlıklardan sonra gelen ve onların yerini
alan kişi veya kişiler. Mesela “Sonra onların ardından, nasıl davranacak,
neler yapacaksınız görelim diye sizi yeryüzünde onların yerine geçirdik”
(Yûnus 10/14) ayetinde “halâif” bu mânadadır. Gerçekten Hz. Âdem ve zürriyeti,
yaratılış itibariyle diğer varlıklardan sonradır. Ondan önce yeryüzünde pek çok
canlı bulunmaktadır. İnsan nesli, düzen kurulup sistem tamamlandıktan sonra
yeryüzüne teşrif etmiştir.
İkincisi;
bir yetkili tarafından kendi adına iş görmek üzere görevlendirilen kişi.
Dolayısıyla bu ayette halîfe, Allah’ın iradesini yeryüzünde temsîl eden, O’nun
adına hareket eden, emir ve yasaklarını tatbîk eden kimse demektir. Bu mânada
âyet-i kerîmelerde şöyle buyrulur:
“Ey Dâvûd! Biz seni yeryüzünde halîfe yaptık. Öyleyse sen de
insanlar arasında hak ve adâletle hükmet. Nefsinin arzu ve tamayüllerine uyma
ki, bunlar seni Allah’ın yolundan saptırmasın...” (Sād 38/26)
“Allah, sizlerden iman edip sâlih ameller işleyenlere yeminle
şunları va‘detti: Kendilerinden önceki mü’minleri kâfirlerin yerine geçirip
hâkim kıldığı gibi onları da yeryüzüne sahip ve hâkim kılacaktır.…” (Nûr 24/55)
Son
olarak zikredilen âyette bu ümmeti yeryüzünde halife kılmak, onlara “hilâfet
yetkisi vermek” mânasındaki “istihlâf” va‘di, iman ve amel-i sâlih şartına
bağlanmıştır. Dolayısıyla bu, Allah adına bir sorumluluk sahibi olma mânası
taşımaktadır.
Meleklerin,
ileride insan neslinin neler yapacağına dair bildiklerini ortaya koyarak buna
rağmen Âdem’in halife olarak yaratılmasının hikmetini sormaları, Allah
Teâlâ’nın da Âdem’in buna lâyık olduğunu onlara anlatmak üzere yaptığı imtihan,
Âdem’e verdiği bilgi ve kabiliyet buradaki hilâfetin Allah ile ilgili olduğunu,
Âdem’in ve zürriyetinin yeryüzünde Allah’ın halifesi olacaklarını
göstermektedir. Gerçekten de insan, ilâhî bir sanat hârikası olup sahip
bulunduğu aklî melekeleri, sıfat, istidat ve kabiliyetleri ile halîfeliğe en
uygun varlıktır. Yaratıklar içinde bu vazifeyi üstlenecek ve yerine
getirebilecek en mükemmel varlık odur. Ancak insanoğlunun bu mânadaki
halifeliği, kendi mâhiyeti ve sıfatlarına uygun olarak kısıtlı ve mahduttur.
Bu halifelik, Allah’ın mülkü bulunan yeryüzünde O’nun iradesine uygun yaşamak
ve talimatı doğrultusunda tasarrufta bulunmaktan ibarettir. İnsanoğlu Allah’a
kul olsun diye yaratılmış, yeryüzündeki çeşitli nimetler de bu maksadı
gerçekleştirsin diye ona tahsis edilmiştir. İnsanoğlu kendisine verilen imkân
ve nimetlerin Allah’ın mülkü olduğunu, bir maksada ve şarta bağlı olarak
kendisine emanet edildiğini, bunlar üzerinde sahibinin irade ve rızâsına uygun
bir şekilde tasarruf etmekle yükümlü bulunduğunu bilecek ve bu şuur içinde
davranacaktır. (bk. Kur’an Yolu, I, 101)
“Melek”
kelimesi, “elçilik” ve “kuvvet” mânasına gelen köklerden türemektedir. Çoğulu
“melâike”dir. Melekler, Allah Teâlâ’nın buyruklarını yerine getirmekle, O’ndan
aldıkları emirleri yerlerine ulaştırmakla görevli oldukları ve bunu ifâ edecek
kuvvete sahip oldukları için bu ismi almışlardır. Kur’ân ayetlerinin işaretine
göre melekler, hem ilmî ve kelâmî bir rûhî tebliğ yapmakta, hem de bir fiil,
ilâhî kudret ve yaratmanın da tebliğcisi olmaktadırlar. Peygamberlere ve hatta
yine meleklere ilâhî emirleri tebliğ eden melekler bulunduğu gibi cihad ve
diğer hususlarda fiilen kuvvet ve yardım getiren melekler de bulunmaktadır.
Hatta kendisine “Rûh” denilen özel bir melekten bile bahsedilir. Şunu bilmek
gerekir ki âlemde vuku bulan her hadise ile ilâhî kudretin özel bir ilişkisi
vardır. Şu halde melekler topluluğunun, ilâhî kudret ve yaratmanın vahdetten
kesrete dağılmasını ve onun pek çok değişik nevilerde şekillenip ortaya
çıkmasını ifade eden “mebâdi-i fâile: yapıcı temel güçler” olarak
değerlendirilmesi gerekir. Dolayısıyla kâinatta böyle bir elçilikle vuku
bulmayan hiçbir olay, hiçbir fiil ve hareket düşünülemez. (bk. Elmalılı, Hak
Dini, I, 303-304)
Resûlullah
(s.a.s.), “Melekler, nûrdan yaratılmışlardır...” (Müslim, Zühd 60)
buyurmuştur. Meleklerin mâhiyet ve hakikatlerinin nasıl olduğu hususunda farklı
değerlendirmeler söz konusudur. Kelamcıların pek çoğunun savunduğu görüşe göre
melekler mekan tutan varlıklardır. Bunlar, gökyüzünde bulunan, çeşitli
şekillere girebilen havâî ve latîf cisimlerdir. Zira peygamberler bunları
şekilleriyle görmüşlerdir. Şekiller ise cismanî olup boyutları vardır. Bunlara
göre cisimden arınmış maddesiz soyut kuvvet, sadece ilâhî kudrete aittir. İslâm
filozoflarının görüşüne göre ise melekler nefisleriyle kaim cevherler olup yer
tutan varlıklar değillerdir. Onlar, insan ruhu gibi soyut cevherlerdir fakat mâhiyetçe
bunlardan farklıdırlar.
Melekler,
sayı bakımından çokturlar. Bunların çokluğunu ifade etmek için Resûlullah (s.a.s.)’in:
“Gök gıcırdamaktadır. Gıcırdamakta da haklıdır. Zira gökte ayak basacak
hiçbir yer yoktur ki orada secde veya rükû eden bir melek bulunmasın” (Tirmizî,
Zühd 9) hadisini zikretmek yeter.
Bu
âyet-i kerîmede, Cenâb-ı Hakk’ın meleklerle bir çeşit istişaresinden
bahsedilir. Allah Teâlâ bir halîfe yaratacağını söylediğinde melekler âdeta
kendilerinin buna daha lâyık olduklarını sezdirmeye çalışarak: “Halbuki biz
seni övgüyle tesbih ve takdîs ediyoruz” (Bakara 2/30) derler. Yâni biz seni
şânına lâyık olmayan şeylerden pak ve uzak tutuyoruz. Bize verdiğin pek çok
nimet sebebiyle sana hamdediyoruz. Tesbih, celâl sıfatlarını açığa çıkarmak, hamd
ise nimet verici sıfatlarını hatırlatmak içindir. “Biz seni takdîs ederiz”
ifadesi, “Seni yücelik, izzet, şeref gibi sana yakışan sıfatlarla vasfeder;
sana lâyık olmayanlardan da seni tenzih ederiz” demektir. Bir başka yoruma göre
tesbih; Allah’a lâyık olmayan şeyleri O’ndan uzak tutmak, takdîs ise O’n şanına
lâyık olan şeylerle anmaktır.
Meleklerin,
Âdem’in hilâfeti hususunda Cenâb-ı Hakk’a suâl sormalarının bir takım
hikmetleri şöyle izah edilebilir:
›Melekler,
insanın yaratılış hikmetinin ne olduğunu öğrenmek istemişlerdir. Yoksa bunu
îtiraz olsun diye veya Âdem’e hasetlerinden dolayı yapmamışlardır. Zira
nasların bildirdiğine göre meleklerde Allah’a isyan ve îtiraz etme özelliği,
haset ve kin gibi kötü huylar bulunmaz.
›Meleklerin,
insanın yeryüzünde fesat çıkarıp kan dökeceğini levh-i mahfuzdan öğrenmiş
olabilecekleri ihtimâli bulunmaktadır. Bu yüzden böyle bir suâl sormuş
olabilirler. Nitekim bâzı kelâm âlimleri, meleklerin levh-i mahfûzu görüp
okuyabildiklerini söylemişlerdir. (bk.Fahreddin er-Râzî, Mefâtîhu’l-gayb,
XXXI, 114)
›Hak Teâlâ
daha önce bu durumu onlara bildirdiği için böyle bir suâl sormuş da
olabilirler.
›Bir başka
görüşe göre de melekler, cinlerin bozgunculuk ve fesad çıkardıklarını daha
önceden bildikleri için bu suâli sormuşlardır.
Meleklerin
bu ifadelerine karşılık Cenâb-ı Hak, “Ben sizin bilmediğiniz şeyleri bilirim”
(Bakara 2/30) buyurarak bir bakıma onların bu tesbih ve tenzih özelliklerinin halifelik
için yeterli gelmediğini, kendisinden bir sır yâni rûh üflenmesi keyfiyetinin
ve isimleri öğretmesinin buna vesîle olacağını ifade etmiştir. “Ben sizin
bilmediğiniz şeyleri bilirim” (Bakara 2/30)buyruğunda ayrıca şu
işaretler yer almaktadır:
“Meleklerin
teşbihinde, yaptıkları işlerini ve faziletlerini ortaya koyma vardır. Allah’ın
insanoğlunun günahlarını affetmesinde ise Cenab-ı Hakk’ın ona olan kerem ve
rahmetinin tecellisi vardır. Allah, itaatkârların itaatinden müstağnidir; O’nun
kimsenin itaatine ihtiyacı yoktur. Meleklerin
tesbihinde kendilerinin övgüye hakları olduğu anlaşılırsa, günahları affetmede
yaratıcının kulunu övmesi vardır. Ben, siz bilmediğiniz halde mü’min kullarımın
bana olan sevgilerinde ne kadar temiz bir gönle sahip olduklarını; kulluk
sözlerini yerine getirmede sırlarının ne kadar berrak olduğunu bilirim. Her ne
kadar zaman zaman dış yüzleri isyan kirleriyle kirlense de özleri böyledir.
Benim onlara olan sevgimi ben bilirim, fakat siz bilmezsiniz. Siz halinizi ifşa
etmeye çalışıyorsunuz. Ben ise Âdem ve neslinin taşıdığı sırları gizliyorum.
Günah işledikleri zaman onların kalplerinde oluşan kırıklığı da, tesbih ve
takdisinizi ortaya koyarken sizin kalbinizde oluşan kabarma ve gurur da siz
bilmiyorsunuz fakat ben biliyorum. Siz yaptıklarınızın güzelliği bakımından
-kendinizce- yüksek bir rütbede bulunuyorsunuz. Onlar ise sahip oldukları
duygular itibariyle gönülleri alçak ve kalpleri kırık bir durumdadırlar. Şu bir
gerçek ki kalbi kırık kulların benim katımda çok büyük kıymeti vardır. Benim lutfum
olmasa sizin tesbihinizin ne önemi, affettiğim takdirde kulların günahlarının
ne zararı olabilir? Size taat, insanoğluna rahmet elbisesi giydirdim.
Dolayısıyla siz taat elbisesi, tesbih ve takdis örtüsü içindesiniz. Onlar ise
affımın ve rahmetimin örtüsü içindedirler. Onlara kerem elbisemi giydirdim ve
onları af örtüme sardım.” (Kuşeyrî, Letâifü’l-işârât, I,
34)
Gelen
âyetlerde bir bakıma Âdem’in hangi özellikleri sebebiyle halifeliğe layık
görüldüğünü beyân etmek üzere şöyle buyrulur:
Hani Rabbin meleklere: “Ben yeryüzünde bir halîfe yaratacağım” dediğinde onlar: “Orada fesat çıkaracak ve kanlar dökecek birini mi yaratacaksın? Halbuki biz, seni övgüyle tesbih ve takdîs ediyoruz” demişlerdi. Allah da onlara “Ben sizin bilmediğiniz şeyleri bilirim” buyurmuştu.
2.
Diyanet Vakfı Meali
Hatırla ki Rabbin meleklere: Ben yeryüzünde bir halife yaratacağım, dedi. Onlar: Bizler hamdinle seni tesbih ve seni takdis edip dururken, yeryüzünde fesat çıkaracak, orada kan dökecek birini mi yaratacaksın? dediler. Allah da onlara: Sizin bilemiyeceğinizi herhalde ben bilirim, dedi.
3.
Diyanet İşleri (Eski) Meali
Rabbin meleklere "Ben yeryüzünde bir halife var edeceğim" demişti; melekler, "Orada bozgunculuk yapacak, kanlar akıtacak birini mi var edeceksin? Oysa biz Seni överek yüceltiyor ve Seni devamlı takdis ediyoruz" dediler; Allah "Ben şüphesiz sizin bilmediklerinizi bilirim" dedi.
4.
Diyanet İşleri (Yeni) Meali
Hani, Rabbin meleklere, “Ben yeryüzünde bir halife yaratacağım” demişti. Onlar, “Orada bozgunculuk yapacak, kan dökecek birini mi yaratacaksın? Oysa biz sana hamdederek daima seni tesbih ve takdis ediyoruz.” demişler. Allah da, “Ben sizin bilmediğinizi bilirim” demişti.
5.
Elmalılı Hamdi Yazır Meali
Bir zamanlar Rabb'in meleklere: "Ben yeryüzünde bir halife yaratacağım" demişti. (Melekler): "A!.. Orada bozgunculuk yapacak ve kan dökecek birisini mi yaratacaksın? Oysa biz seni överek tesbih ediyor ve seni takdis ediyoruz" dediler. (Rabb'in): "Ben sizin bilmediklerinizi bilirim." dedi.
6.
Elmalılı Meali (Orjinal) Meali
Ve düşün ki rabbin melâikeye «Ben Yerde muhakkak bir halife yapacağım» dediği vakıt «Â!.. Orada fesat edecek ve kanlar dökecek bir mahlûk mu yaratacaksın?. biz hamdinle tesbih ve seni takdis edip dururken» dediler. «Her halde ben sizin bilemiyeceğiniz şeyler bilirim» buyurdu
7.
Hasan Basri Çantay Meali
Hani Rabbin meleklere: «Muhakkak ben yer yüzünde (benim emirlerimi tebliğ ve infaza me'mur) bir halîfe (bir insan, âdem) yaratacağım» demişdi. (Melekler) de: «Biz seni hamdinle tesbîh ve seni takdis (ayıblardan, eş koşmakdan, eksikliklerden tenzîh) edib dururken (yerde) orada bozgunculuk edecek, kanlar dökecek kimse mi yaratacaksın?» demişlerdi. Allah (da) : «Sizin bilemeyeceğinizi her halde ben bilirim» demişdi.
8.
Hayrat Neşriyat Meali
(Ey Habîbim!) Bir zaman Rabbin, meleklere: “Şübhesiz ki ben, yeryüzünde (insanı)bir halîfe kılacak olanım” buyurmuştu; (melekler:) “Orada fesad çıkaracak ve orada kanlar dökecek bir kimse mi kılacaksın? Hâlbuki biz, hamdin ile (seni) tesbîh ediyoruz ve seni takdîs ediyoruz” dediler. (Rabbin de onlara:) “Sizin bilemeyeceğiniz şeyleri, şübhesiz ki ben bilirim!” buyurdu.
9.
Ali Fikri Yavuz Meali
(Ey Habîbim), o vaktı hatırla ki, Rabbin Meleklere: “-Ben yer yüzünde (hükümlerimi yerine getirecek) bir halife (bir insan) yaratacağım.” demişti. Melekler de: “- Biz seni hamdinle tesbih ve noksanlıklardan tenzih etmekte olduğumuz halde, orada fesad çıkaracak ve kanlar dökecek kimse mi yaratacaksın?” demişlerdi. Allah: “-Ben, sizin bilemiyeceğiniz şeyleri bilirim.” buyurdu.
10.
Ömer Nasuhi Bilmen Meali
Yâd et o zamanı ki, Rabbin meleklere «Ben yeryüzünde muhakkak bir halife kılacağım» diye buyurmuştu. Melekler de, «Yeryüzünde fesad çıkaracak, kanlar dökecek kimseyi mi yaratacaksın? Bizler ise Sana hamd ile tesbih eder, Seni takdîs eyleriz» demişlerdi. «Şüphe yok ki sizin bilmeyeceğiniz şeyleri Ben bilirim,» diye buyurmuştur.
11.
Ümit Şimşek Meali
Hani Rabbin meleklere “Yeryüzünde bir halife yapacağım” buyurmuş, onlar da şöyle demişlerdi: “Biz Seni hamdinle tesbih ve takdis edip dururken, orada bozgunculuk edip kan dökecek birisini mi yaratacaksın?” Rabbin ise, “Ben sizin bilmediğinizi bilirim” buyurmuştu.
12.
Yusuf Ali (English) Meali
Behold, thy Lord said to the angels: "I will create a vicegerent on earth." They said: "Wilt Thou place therein one who will make mischief therein and shed blood?- whilst we do celebrate Thy praises and glorify Thy holy (name)?" He said: "I know what ye know not."
Sadece meal okumak ile Kur'ân-ı Kerim'in bir çok âyetinin tam mânâsı ile anlaşılması mümkün olmayabilir. Ayetlerin izahı için mutlaka bir tefsire başvurulması gerekir. Bakara Sûresi 30. ayetinin tefsiri için tıklayınız
*
Türkçe okunuşlarından Kur'an-ı Kerim okumak uygun görülmemektedir. Ayetler Türkçe olarak arandıkları için sitemize eklenmiştir.
