Bakara sûresi 286 ayettir. Medine’de on senelik bir
müddet içinde peyderpey nâzil olmuştur. Mushaf tertîbine göre 2, nüzûl sırasına
göre 87. sûredir. İsmini, 67 ile 71. âyetler arasında bahsedilen, İsrâiloğulları’nın
sığır kurban etmeleri kıssasından almıştır. Sûreye, içinde Âyetü’l-Kürsî
bulunduğundan اَلْكُرْسِيُّ (Kürsî), Kur’ân’ın zirvesi
olduğu için سَنَامُ الْقُرْاٰنِ (Senâmu’l-Kur’ân),
hidâyet nûrunun parlaklığı sebebiyle de اَلزَّهْرٰي
(Zehrâ) ismi verilmiştir. Kur’ân-ı Kerîm’in en uzun sûresidir. Bu hâliyle sûre,
Kur’ân’ın geniş bir özeti mâhiyetindedir.
Mushafta ikinci, nüzûl sıralamasında 87. sûredir, Medine’de nâzil olmuştur. Kur’an’ın en uzun sûresidir. Tamamının bir nüzûl sebebi olmamakla birlikte birçok âyeti için özel iniş sebepleri vardır. O âyetler açıklanırken nüzûl sebepleri hakkında da bilgi verilecektir.
Konusu
Sûrede bahsedilen temel konulardan bir kısmını şöyle
sıralayabiliriz:
Kur’an’ın Allah tarafından gönderilen hak bir kitap olduğu,
Tevhîd, nübüvvet ve âhiret gibi îman esaslarının delillerle beyân
edilmesi,
Mü’min, kâfir ve münafıkların vasıfları,
Hz. Âdem’in diğer yaratıklar arasındaki konumunun belirlenmesi, şeytanla
imtihanı ve cennetten indirilmesi,
İsrâiloğulları’nın tarih içindeki durumları, Kur’an’a ve Peygamberimize
karşı tavırları, hidâyete davet edilmeleri, yanlış itikad ve davranışlarının
tashihi,
Ka’be’nin inşâsı ve kıblenin Mescid-i Aksâ’dan Mescid-i Harâm’a
çevrilmesi,
Müslüman şahsiyetin inşası ve İslâm toplumunun teşekkülü için: Namaz,
oruç, zekât, hac ve cihad gibi ibâdetlerle ilgili hükümlerin; adâlet, ahde vefâ
ve infak gibi ictimâî hayata dair esaslar ile âile hukûku, devletler arası
ilişkiler, iktisadî ve siyâsî düzenlemelerin getirilmesi,
Ferd ve cemiyeti bozulup dağılmaktan korumak için sihir, içki, kumar ve faiz
gibi yasaklara dikkat çekilmesi,
Allah’ın birliğini, her şeye kâdir olduğunu ve ölüleri diriltip hesap
soracağını çeşitli misallerle ortaya koyarak insanları îman ve itaate
çağırması,
Kulluğun özü olan ve mü’mini Rabbine bağlayan bazı duaların öğretilmesi.
Hâsılı
dikkatle incelendiğinde Bakara sûresinin, ihtiva ettiği hükümler, konular ve
maksatlar itibariyle muazzam bir insicama, belirli ve düzenli bir plana sahip
olduğu görülür. İlk âyetlerde sûrede incelenecek olan konuların ana hatları
verilmekte, daha sonraki bölümlerde ise her konu sûre bütünlüğü içinde en uygun
yerini almaktadır. Sûre, hidâyeti kabul eden kulun, emredilen hükümleri yerine
getirme hususunda Rabbinden kolaylık talebiyle sona ermektedir. Muhtelif
konular ele alınmakla birlikte sûrenin esas hedefi, Kur’an’ın hidâyetini
gerçekleştirmek ve bundan âzamî istifadeyi sağlamaktır. Sûre boyunca devamlı bu
hedef gözetilmiş ve sûrenin başı ile sonu o hedefte birleşmiştir.[1]
[1] Sûrenin bu açıdan büyük
bir vukûfiyetle ele alınmasına örnek olarak bk. Drâz, en-Nebeü’l-azîm,
s. 163-211; En Mühim Mesaj: Kur’ân, s. 195-299.
Fazileti
Ele aldığı mevzulara bakıldığında Bakara sûresinin çok
önemli, faziletli ve büyük bir sûre olduğu görülür. Peygamber Efendimiz’in “Kur’an
âyetlerinin efendisi ve en büyüğü” (Ahmed b. Hanbel, Müsned, V, 142,
178) olarak beyân ettiği Âyetü’l-Kürsî de bu sûrede yer almaktadır. Sûrenin
faziletini beyân eden pek çok rivayet nakledilir. Bunların birkaçı şöyledir:
›“Kur’an’dan uzak kalarak evlerinizi kabirlere çevirmeyin. Şunu bilin ki
şeytan, içinde Bakara sûresi okunan evden ürküp kaçar.” (Müslim, Müsâfirîn 212)
›“Kur’an’ı okuyun; çünkü o, kıyamet gününde kendisiyle hemhâl olanlara
şefaatçi olarak gelecektir. Zehrâvân’ı yani Bakara ve Âl-i İmrân sûrelerini okuyun;[1]
çünkü onlar, kıyamet gününde iki büyük bulut veya iki gölgelik ya da iki kuş
sürüsü hâlinde gelerek kendilerini okuyanları savunacak ve koruyacaklardır.
Bakara sûresini okuyun; çünkü ona sarılmak bereket, terketmek ise hasret ve
pişmanlıktır; ona sihirbazların gücü yetmez.” (Müslim, Müsâfirîn 252)
›“Bakara sûresinin sonundaki iki âyeti her kim gece vakti okursa bu iki
âyet o gece ona yeter.” (Buhârî, Fezâilü’l-Kur’ân 10)
›Sahâbeden Üseyd b. Hudayr bir gece Bakara sûresini okuyordu. Atı da
yanında bağlı bulunuyordu. Derken at ürküp hırçınlaşmaya başladı. Üseyd okumayı
kesince at da sâkinleşti. Tekrar okumaya başlayınca at yine tedirgin bir
şekilde ileri geri gitmeye başladı. Üseyd susunca at da sâkinleşti. Bu durum
iki kez daha tekerrür etti. Oğlu Yahyâ ata yakın bir yerde bulunuyordu. Atın
çocuğa bir zarar vermesinden korktu ve onu bulunduğu yerden yanına çekti. Bu
sırada başını kaldırıp gökyüzüne baktığında buluta benzer bir şey içinde kandiller
misali ışıklar gördü. Bunlar yavaş yavaş yükselerek nihayet gözden kayboldu.
Sabah olunca durumu Resûlullah (s.a.s.)’e anlattı… Efendimiz şöyle buyurdu:
›“Onlar seni dinlemeye gelen meleklerdi. Eğer okumaya devam etseydin
sabah olunca onları herkes görecekti, kendilerini halktan gizlemeyeceklerdi.” (Buhârî, Fezâilü’l-Kur’ân 15; Müslim, Müsafirin 242)
Bu ve benzeri rivayetlerden de anlaşılacağı üzere
Bakara sûresi, hem evlerimizi hem de gönüllerimizi mânen îmâr edecek, okuyanı
âdeta maddî mânevî şerlerden muhâfaza ederek onu meleklerle beraberliğe yükseltecek
bir fazilet ve şerefi hâizdir.
Şimdi, bütün mâna, hikmet ve sırlarından kalbe
yansıyan miktarıyla o sûrenin tefsiri başlamaktadır:
[1] Bakara ve Âl-i İmrân
sûrelerine, hidâyet nûrlarının parlaklığı ve okuyanlara verilecek ecrin
büyüklüğü sebebiyle, اَلزَّهْرَاوَانِ (Zehrâvân) ismi verilmiştir.
275: Faiz yiyenler, kıyâmet günü kabirlerinden, başka türlü değil, ancak şeytan çarpmış kimselerin cinnet nöbetinden kalktığı gibi kalkacaklardır. Bunun sebebi, “Alış-veriş de tıpkı faiz gibidir” demeleridir. Halbuki Allah, alış-verişi helâl, faizi haram kılmıştır. Her kime Rabbinden bir öğüt gelir de faizcilikten vazgeçerse, önceden aldıkları kendisine aittir. Artık onun hakkındaki kararı Allah verecektir. Kim de yeniden faizciliğe dönerse, işte onlar cehennemin yoldaşlarıdır ve orada ebedî kalacaklardır.
TEFSİR:
Önceki
âyet-i kerîmelerde Allah yolunda harcamanın, sadaka vermenin ehemmiyeti açıklandı.
Fakir ve gariplere yardım elini uzatmanın, çâresizlere derman olmanın önemine
vurgu yapıldı. Mü’minler, insanlardan bir karşılık beklemeden sırf Allah rızâsı
için mallarını harcamaya teşvik edildi. Şimdi ise bunun tam tersi bir durum
olarak haram kazancın başında gelen faiz musîbetinden bahsedilmekte ve bu
haksız kazanç kesin bir dille haram kılınmaktadır.
Âyette
geçen الرِّبٰوا (ribâ) kelimesi
sözlükte “fazlalık, nemâ, artma, çoğalma, yükseğe çıkma, serpilip gelişme” gibi
mânalara gelir. Dinî bir ıstılah olarak ribâ “borç verilen bir parayı veya malı
belli bir süre sonunda belirli bir fazlalıkla, yahut borç ilişkisinden doğan ve
süresinde ödenmeyen bir alacağa ek vâde tanıyıp bu süreye karşılık onu
fazlalıkla geri almak veya bu şekilde alınan fazlalık” demektir. (DİA, Faiz md,
XII, 110) Belli malların, belli şekillerde yapılan satım akdi ile değişiminde
şart koşulan veya hâsıl olan fazlalık da ribâdır. Faiz kelimesi de Arapça olup
ribâ ile aynı mânada kullanılmaktadır.
İslâm’dan
önce faiz, Araplar arasında son derece yaygındı. Mekke’de, Tâif’de, Medine’de
faizcilik yaparak çalışmadan kazanan, halkın sırtından geçinen bankerler vardı.
Bunlar, belirli süre sonunda verdikleri anaparaya ilâve olarak belli bir fazlalığı
da almak üzere ihtiyaç sahiplerine borç verirlerdi. Borçlu o belirli süre
sonunda borcunu ödeyemezse vâde uzatılır, buna karşılık faiz miktarı da
artırılırdı. Böylece borçlu çoğu zaman aldığının kat kat fazlasını ödemek
zorunda kalırdı. Bu uygulama o derece yerleşmiş ve kökleşmişti ki, Kur’an’ın da
ifade buyurduğu gibi, “alış-veriş de faiz gibidir” deniliyor; faiz de
tıpkı alış-veriş gibi meşrû sayılıyordu.
İnsanları
uzun yıllar alıştıkları ve hayatlarında iyice kökleşmiş inanç, adet ve
alışkanlıklarından vazgeçirmek oldukça zor olduğundan dolayı İslâm’da içki,
kumar, faiz gibi haramlar birden yasaklanmamış; bunların haram kılınmasında
tedricî bir yol takip edilmiştir. İçkinin yasaklanması dört safhada
gerçekleştiği gibi, faizin haram kılınması da dört safhada gerçekleşmiştir:
Birincisi;
bu konuda ilk inen hüküm Rûm sûresi'nin 39. âyetidir ve Mekke devrinde nâzil
olmuştur:
“İnsanların malları içinde
artacağını düşünerek faize verdiğiniz para, zâhiren artar gibi gözükse de,
Allah katında artmaz. Oysa Allah’ın rızâsını isteyerek karşılıksız verdiğiniz
zekât cinsinden şeylere gelince, işte böyle yapanlar, mal ve sevaplarını kat
kat artıranların tâ kendileridir.”
Bu
âyet-i kerîmeyle faiz yasaklanmamış, fakat faiz kazancında bereket olmayacağı belirtilmiştir.
Mekke döneminde faizle alakalı bundan başka âyet-i kerîme inmemiştir.
İkincisi;
Medine devrinde nâzil olan Nisâ sûresi'nin 160-161. âyetlerinde şöyle buyrulur:
“Yahudilerin yaptıkları
zulümler, pek çok kimseyi Allah yolundan alıkoymaları, men edildikleri faizi
almaları ve insanların mallarını haksız yollarla yemeleri yüzünden daha önce
kendilerine helâl kılınmış olan bir kısım temiz ve hoş yiyecekleri onlara haram
kıldık. Onlardan kâfir olanlar için can yakıcı bir azap hazırladık.”
Bu âyetlerde faizin müslümanlara
yasaklandığına dair açık bir hüküm olmamakla beraber, yahudilerin kendilerine
haram kılındığı halde faiz aldıkları, böylece ilâhî azâbı hak ettikleri haber
verilmiştir. Bu ifadeyle, faiz almanın son derece kötü ve uzak kalınması
gereken bir iş olduğuna işaret olunmuştur.
Üçüncüsü;
faizin müslümanlara ilk olarak haram kılınışı Medine döneminin ilk senelerinde
inen Âl-i İmrân sûresinin 130. âyetiyle olmuştur:
“Ey iman edenler! Kat kat faiz yemeyin. Allah’a karşı gelmekten
sakının ki kurtuluşa eresiniz.”
Bu âyetle, o devirde yaygın bir şekilde
uygulanan ve fakiri en çok ezen fahiş ribâ, yani mürekkep faiz yasaklanmıştır.
Basit faizin haram olduğu hakkında henüz kesin bir hüküm inmemiştir. Bu, tıpkı
içkinin, içilmesinin haram kılınmayıp sarhoş halde namaza yaklaşılmasının
yasaklanması safhasına benzemektedir.
Dördüncüsü;
daha sonra nâzil olan ve şimdi tefsiri yapılmakta olan Bakara sûresinin
275-279. âyetleriyle her türlü faiz kesinlikle haram kılınmıştır. Faizle ilgili
son inen âyetler bunlardır. Hz. Ömer (r.a.): “Bakara sûresindeki faiz âyetleri
en son inen âyetlerdendir. Resûlullah (s.a.s.) bunu yeterince açıklamadan vefat
etti. Bu sebeble faizi ve faiz şüphesi olan şeyleri bırakınız” (İbn Mâce, Ticârât 56) demiştir.
Ayetler,
borca karşılık veya borcun vadesinin uzatılmasına karşılık istenen câhiliye faizini
yasaklamıştır. Buna ilâveten Peygamber Efendimiz (s.a.s.):
“Altına karşılık altın, gümüşe karşılık gümüş, buğdaya karşılık
buğday, arpaya karşılık arpa, hurmaya karşılık hurma, tuza karşılık tuz cinsi
cinsine birbirine eşit ve peşin olarak satılır. Malların sınıfları değişirse
peşin olmak şartıyla istediğiniz gibi satın” (Müslim, Müsâkât 81; Tirmizî,
Buyû 23) buyurarak alışveriş faizini de yasaklamıştır. Buna göre aynı cins para
veya malların birbiriyle peşin mübâdelesinde bedellerden birindeki fazlalık
faizdir. Buna “fazlalık faizi” denir. Bedellerden birinin parayla alınıp
satıldığı durumlar hariç bu malların birbiriyle vâdeli olarak mübâdelesinde de,
ister tek bedel ister iki bedel vâdeli olsun yine faiz cereyan eder. Cinslerin
aynı veya ayrı, miktarların eşit veya farklı olması durumu değiştirmez. Bu faiz
çeşidine de “veresiye faizi” denir. İslâm hukukçularının çoğuna göre hadiste
sayılan mallar sadece örnek olmak üzere zikredilmiştir. Maksat, “bunlar ve
bunlar gibi olanlar” demektir. Buna göre insanların ihtiyaç duyduğu, bu sebeple
değer verdiği ve herhangi bir sûrette mübâdele ettiği mallar, cinsi cinsine
mübâdele edildiği zaman fazlalık bulunursa veya birbiriyle vâdeli olarak
mübâdele edilirse faiz gerçekleşir, demek en uygun olandır. (Karaman, Mukayeseli
İslâm Hukuku, II, 214)
Faiz
yiyenlerin hem dünya hem de âhirette durumları çok hazîn ve perişandır. Bu
kimseler faiz yoluyla emek ve iş sahiplerinin çalışmalarının hâsılatını alıp,
onunla geçindiklerinden tembellik içinde yatarlar, rahat ve huzurlu bir şekilde
uyanamazlar, hemen kalkamazlar; pek çoğu yataklarında şeytan çarpmış gibi
saatlerce gerneşerek, ağzını, yüzünü buruşturarak, sendeleye sendeleye
kalkarlar. Bütün hayatları faiz düşüncesiyle ve onun dedikodusuyla geçer,
düştükleri zaman da bellerini doğrultamazlar. Bunlar karınlarını faiz ile
doldurduklarından dolayı, kabirlerinden kalkarken de genellikle saralı veya
deli halinde kalkacaklar ve bu hal onların belirgin özellikleri olacaktır.
Nitekim Peygamber Efendimiz (s.a.s.), faiz yiyenlerin âhiretteki hallerini
şöyle haber vermektedir:
“Mirac gecesi, bir kısım insanlara uğradım ki, karınları evler
gibi iri idi. Bu karınların içi yılanlarla dolu idi ve bunlar dışardan
görünüyordu. Ben:
Hz.
Câbir (r.a.)’ın nakline göre, “Resûlullah (s.a.s.) faiz yiyene, yedirene, bu
muameleyi yazan kâtibe ve şâhitlerine lânet etmiş ve: «Onlar müsâvîdir...»
buyurmuştur.” (Müslim, Müsâkât 105-106)
Diğer bir hadîs-i şerîfte Allah Resûlü (s.a.s.),
insanı helâke sürükleyen yedi şeyden birinin faiz olduğunu haber vermiştir. (Buhârî, Vasâyâ 23; Tıb 48; Hudûd 44; Müslim, İman 145)
Faiz almakla zekât ve sadaka vermenin
neticesini mukayeseli bir şekilde öğrenmek isterseniz:
Faiz yiyenler, kıyâmet günü kabirlerinden, başka türlü değil, ancak şeytan çarpmış kimselerin cinnet nöbetinden kalktığı gibi kalkacaklardır. Bunun sebebi, “Alış-veriş de tıpkı faiz gibidir” demeleridir. Halbuki Allah, alış-verişi helâl, faizi haram kılmıştır. Her kime Rabbinden bir öğüt gelir de faizcilikten vazgeçerse, önceden aldıkları kendisine aittir. Artık onun hakkındaki kararı Allah verecektir. Kim de yeniden faizciliğe dönerse, işte onlar cehennemin yoldaşlarıdır ve orada ebedî kalacaklardır.
2.
Diyanet Vakfı Meali
Faiz yiyenler (kabirlerinden), şeytan çarpmış kimselerin cinnet nöbetinden kalktığı gibi kalkarlar. Bu hal onların «Alım-satım tıpkı faiz gibidir» demeleri yüzündendir. Halbuki Allah, alım-satımı helâl, faizi haram kılmıştır. Bundan sonra kime Rabbinden bir öğüt gelir de faizden vazgeçerse, geçmişte olan kendisinindir ve artık onun işi Allah'a kalmıştır. Kim tekrar faize dönerse, işte onlar cehennemliktir, orada devamlı kalırlar.
3.
Diyanet İşleri (Eski) Meali
Faiz yiyenler mahşerde ancak şeytanın çarptığı kimsenin kalktığı gibi kalkarlar. Bu, onların, "Zaten alışveriş de faiz gibidir" demelerindendir. Oysa Allah alışverişi helal, faizi haram kıldı. Kime Rabb'inden bir öğüt gelir de faizcilikten geri durursa, geçmişi kendisinedir, onun işi Allah'a aittir. Kim faizciliğe dönerse, işte onlar cehennemliktir, onlar orada temelli kalacaklardır.
4.
Diyanet İşleri (Yeni) Meali
Faiz yiyenler, ancak şeytanın çarptığı kimsenin kalktığı gibi kalkarlar. Bu, onların, “Alışveriş de faiz gibidir” demelerinden dolayıdır. Oysa Allah, alışverişi helâl, faizi haram kılmıştır. Bundan böyle kime Rabbinden bir öğüt gelir de (o öğüte uyarak) faizden vazgeçerse, artık önceden aldığı onun olur. Durumu da Allah’a kalmıştır. (Allah, onu affeder.) Kim tekrar (faize) dönerse, işte onlar cehennemliklerdir. Orada ebedî kalacaklardır.
5.
Elmalılı Hamdi Yazır Meali
Riba (faiz) yiyen kimseler, şeytan çarpan kimse nasıl kalkarsa ancak öyle kalkarlar. Bu ceza onlara, "alışveriş de faiz gibidir" demeleri yüzündendir. Oysa Allah, alışverişi helal, faizi de haram kılmıştır. Bundan böyle her kim, Rabbinden kendisine gelen bir öğüt üzerine faizciliğe son verirse, geçmişte olanlar kendisine ve hakkındaki hüküm de Allah'a kalmıştır. Her kim de yeniden faize dönerse işte onlar cehennem ehlidirler ve orada süresiz kalacaklardır.
6.
Elmalılı Meali (Orjinal) Meali
Riba yiyen kimseler şeytan çarpan kimse nasıl kalkarsa öyle kalkarlar, bu işte onların «beyi' tıpkı riba gibidir» demeleri yüzünden, halbuki Allah bey'i halâl kıldı ribayı haram, bundan böyle her kim Rabbı tarafından kendine bir öğüt gelir de ribadan vaz geçerse artık geçmişi ona ve hakkında hüküm Allaha aiddir, her kim de döner yeniden alırsa işte onlar eshabı nardırlar, hep orada kalacaklardır
7.
Hasan Basri Çantay Meali
Ribâ (faiz) yiyenler kendilerini şeytan çarpmış (birer mecnun) dan başka bir halde (kabirlerinden) kalkmazlar. Böyle olması da onların: «Alım satım da ancak ribâ gibidir» demelerindendir. Halbuki Allah, alış verişi halâl, ribâyı (faizi) haram kılmışdır. (Bundan böyle) kim Rabbinden kendisine bir öğüt gelib de (faizden) vaz geçerse geçmişi ona, ve işi (hakkındaki hüküm) de Allaha âiddir. Kim de tekrar (faize) dönerse onlar o ateşin yaranıdırlar ki orada onlar (bir daha çıkmamak üzere) ebedî kalıcıdırlar.
8.
Hayrat Neşriyat Meali
Ribâ (fâiz) yiyenler (kabirlerinden), ancak kendisini şeytan çarpmış kimsenin, cinnet nöbetinden kalktığı gibi kalkarlar! Bu, şübhesiz onların: “Alış-veriş (de) ancak fâiz gibidir” demeleri yüzündendir. Hâlbuki Allah, alış-verişi helâl, fâizi ise haram kıldı! O hâlde kim kendisine Rabbinden bir nasîhat gelir de (fâizden) vazgeçerse, artık geçmişte olan(İslâm'a girmeden önce aldıkları) kendisinindir. Onun işi (hakkındaki hüküm) ise Allah'a âiddir. Kim de (helâl sayarak fâize) dönerse, işte onlar ateş ehlidirler! Onlar orada ebedî olarak kalıcıdırlar.
9.
Ali Fikri Yavuz Meali
Fâiz yiyen kimseler, kendisine şeytan çarpmış olan nasıl kalkarsa, mezarlarından öylece kalkarlar. Bu halde olmaları; “-alış-veriş, aynen faiz gibidir” demeleri yüzündendir. Halbuki Allah, alış verişi halâl ve fâizi (ribâyı) haram kılmıştır. Bundan böyle kim kendisine Rabbinden bir öğüt gelip fâiz yemekten sakınırsa daha önce aldığı faiz ona bağışlanır; geri alınmaz ve bundan sonra onun işi (affedilişi) Allah'a aiddir. Kim de, haram olan bu ribâyı helâl diye yemeğe dönerse, işte onlar cehennemliktirler; o ateşte ebedî olarak kalacaklardır.
10.
Ömer Nasuhi Bilmen Meali
O kimseler ki, ribâyı yerler, onlar kalkamazlar, ancak şeytanın çarpmış olduğu delirmiş bir şahıs gibi kalkarlar. Bu ise onların, «Alış veriş muamelesi tıpkı ribâ gibidir,» demeleri sebebiyledir. Halbuki, Allah Teâlâ ticâreti helâl, ribâyı ise haram kılmıştır. İmdi her kim ki, kendisine Rabbinden bir mev'ize gelir de ribâya nihâyet verirse, evvelce aldığı, kendisinedir ve onun hükmü Allah Teâlâ'yadır. Ve her kim tekrar ribâya dönerse işte onlar cehennem ehlidirler, onlar orada ebedî kalacaklardır.
11.
Ümit Şimşek Meali
Faiz yiyenler, şeytan çarpmış kimsenin kalkışı gibi kabirlerinden kalkarlar. Bu, onların “Alışveriş de faiz gibidir” demeleri yüzündendir. Oysa Allah alışverişi helâl, faizi haram kılmıştır. Kime Rabbinden bir öğüt ulaşır ve o da bundan vazgeçerse, evvelce almış olduğu kendisine aittir; işi ise Allah'a kalmıştır. Her kim tekrar faize dönecek olursa, öyleleri de ateş ehlidir ve orada ebedî olarak kalacaklardır.
12.
Yusuf Ali (English) Meali
Those who devour usury will not stand except as stand one whom the Evil one by his touch Hath driven to madness. That is because they say: "Trade is like usury," but Allah hath permitted trade and forbidden usury. Those who after receiving direction from their Lord, desist, shall be pardoned for the past; their case is for Allah (to judge); but those who repeat (The offence) are companions of the Fire: They will abide therein (for ever).
Sadece meal okumak ile Kur'ân-ı Kerim'in bir çok âyetinin tam mânâsı ile anlaşılması mümkün olmayabilir. Ayetlerin izahı için mutlaka bir tefsire başvurulması gerekir. Bakara Sûresi 275. ayetinin tefsiri için tıklayınız
*
Türkçe okunuşlarından Kur'an-ı Kerim okumak uygun görülmemektedir. Ayetler Türkçe olarak arandıkları için sitemize eklenmiştir.
Ayet-i kerimede şöyle buyrulur:
وَاَنْ اَق۪يمُوا الصَّلٰوةَ وَاتَّقُوهُۜ وَهُوَ الَّذ۪ٓي اِلَيْهِ تُحْشَرُونَ
Bir de bize, “Namazı dosdoğru kılın v ...
Kâf sûresi Mekke’de nâzil olmuştur. 45 âyettir. İsmini 1. âyette geçen ق (Kāf) harfinden alır. Resmî tertîbe göre 50, iniş sırasına göre 34. sûredir.
...
Yasin suresi Mekke’de nazil olmuştur. 83 ayettir. İsmini birinci ayette geçen يٰسٓ (Yasin) kelimesinden alır. Resmî sıralamada 36, nüzul (İniş) sırası ...
