Vâkıa sûresi Mekke’de nâzil
olmuştur. 96 âyettir. İsmini, kıyametin isimlerinden biri olan ve “hâdise,
olay” gibi mânalara gelen birinci âyetteki اَلْوَاقِعَةُ
(vâkıa) kelimesinden
alır. Mushaftaki sıralamada 56, iniş sırasına göre 46. suredir.
Nuzül
Mushaftaki sıralamada elli altıncı, iniş sırasına göre kırk altıncı sûredir. Tâhâ sûresinden sonra, Şuarâ sûresinden önce Mekke’de nâzil olmuştur. Sadece 81-82. âyetlerinin Medine’de indiği rivayet edilmiştir; fakat bunların önceki ve sonraki âyetlerle konu ve üslûp açısından bir bütün oluşturması bu rivayetin gerçekliğinde tereddüt uyandırmaktadır (Derveze, III, 100). İbn Atıyye de bu sûredeki bazı âyetlerin Medine’de veya bir sefer sırasında indiğine dair rivayetlerin sağlam olmadığını belirtir (V, 238).
Konusu
Kıyâmetin
kopuşuyla beraber insanların, sâbikûn, ashâb-ı meymene ve ashâb-ı meş’eme olmak
üzere üç gruba ayrılacağı ve bunların âhirette karşılaşacakları iyi ya da kötü
neticeler dikkat çekici bir üslup ve tablolarla haber verilir. Allah Teâlâ’nın
bunları yapabilecek kudrete sahip olduğunun açık delilleri bildirilir.
Kur’an’ın belli vasıfları ve büyük bir nimet olduğu hatırlatıldıktan sonra,
kaçınılmaz ölüm gerçeği akılları susturacak ve hisleri donduracak dehşetli
yönleriyle dikkatlere sunulur. Başta bahsedilen üç grubun âkıbeti tekrar hülâsa
edilerek sûre nihâyete erer.
Fazileti
Abdullah
b. Mesud (r.a.)’ı ölüm hastalığında ziyaret eden Hz. Osman:
“-
Sana beytülmalden bir bağışta bulunulmasını emredeyim mi?” diye sorar. İbn
Mesud buna ihtiyacı olmadığını söyler. Osman (r.a.):
“-
Senden sonra hiç olmazsa kızlarına kalır” deyince İbn Mesud (r.a.):
“- Sen kızlarımı merak etme. Ben onlara her gece
Vâkıa sûresini okumalarını öğrettim. Zira ben Resûlullah (s.a.s.)’in «Her
kim her gece Vâkıa sûresini okursa ona fakirlik dokunmaz» buyurduğunu
işitmiştim” der. (İbn Hanbel, Fedâilü’s-Sahâbe, II, 726)
27: O “ashâb-ı yemîn” ki, ne uğurlu ne mutlu insanlardır o “ashâb-ı yemin!”
28: Onlar dikensiz, dalbastı kirazlar,
29: Dolgun salkımlı muzlar,
30: Uzayıp yayılmış gölgeler,
31: Çağlayarak akan sular,
32: Bol bol meyveler arasında yaşarlar.
33: Ki o nimetler ne eksilip tükenir, ne de onlardan esirgenir.
34: Kabartılmış yüksek döşekler üzerine eşleriyle birlikte yaslanırlar.
35: Şüphesiz biz cennet kadınlarını yepyeni bir yaratılışla yarattık.
36: Onları dâimî bâkireler kıldık.
37: Eşlerine karşı sevgi dolu, âşık ve hep aynı yaşta.
38: Bütün bunlar, “ashâb-ı yemîn” içindir.
39: Onların birçoğu öncekilerdendir;
40: Birçoğu da sonrakilerden!
TEFSİR:
Ashâb-ı
yemîn denilen uğurlu, bahtlı mü’minlere verilecek nimetler de şöyle sıralanır:
❂اَلسِّدْرُ (sidr), Arabistan
kirazı, مَخْضُودٌ (mahdûd), dikenleri silinmiş, düzeltilmiş veya
meyvesinin çokluğundan dolayı dalları basıp eğilmiş demektir. Buna göre
cennetliklere hem dikenleri silinmiş, hem de dalları kirazlarla aşağıya eğilmiş
Arabistan kirazı ikram edilecektir. Bunun yanında baştan aşağı meyve istifli
muzlar vardır.
❂Uzanmış,
yayılmış, güneşin ortadan kaldıramadığı gölgeler; yüksekten durmadan dökülen
akarsular, çağlayanlar; hiçbir zaman kesilmeyen, tükenmeyen, almak isteyenlere
engel olunmayan, hiçbir şekilde yenmesi yasaklanmayan her türlüsünden bol bol
meyveler.
❂Eşlerine çok
düşkün, aşk ve muhabbetle bağlı, hoşgörülü, iyi huylu, hep bir yaşta bâkire
cennet hanımları. Burada bahsedilen hanımlar, iman ve sâlih amelleri
dolayısıyla cenneti hak etmiş kadınlardır. Bu kadınlar, dünyada ne kadar
yaşlanmış olursa olsunlar Allah onları gençleştirecek; cennete genç, güzel ve
bâkire olarak gireceklerdir. Eğer kocaları cenneti hak etmiş mü’minler ise
cennette onlarla birlikte olacaklardır. Şayet mü’min değillerse,bu mü’mine kadınları cenneti hak etmiş başka
mü’min erkeklerle evlendirecektir.
Nitekim
Ümmü Seleme (r.a.) bu kadınların kim olduğunu sorunca Resûlullah (s.a.s.):
“Bunlar
dünya hayatında oldukça yaşlı, saçları ağarmış, gözleri aydınlıkta bile iyi
seçemeyen, gözleri çapaklı kadınlardır. Allah Teâlâ yaşlı hallerinden sonra
onları olgunlukları itibariyle aynı zamanda doğmuş ve birbirlerine yaşıt
kadınlar olarak yaratacaktır” buyurmuştur. (Heysemî, Mecma‘u’z-zevâid,
VI, 119)
O “ashâb-ı yemîn” ki, ne uğurlu ne mutlu insanlardır o “ashâb-ı yemin!”
2.
Diyanet Vakfı Meali
Sağdakiler, ne mutlu o sağdakilere!
3.
Diyanet İşleri (Eski) Meali
27,28,29,30,31,32,33,34. Onlar dikensiz sedir ağaçları, salkımları sarkmış muz ağaçları, uzamış gölge altında, çağlayarak akan sular kenarlarında; bitip tükenmeyen ve yasak da edilmeyen bol meyveler arasında; yüksek döşekler üzerindedirler.
4.
Diyanet İşleri (Yeni) Meali
Ahiret mutluluğuna erenler, ne mutlu kimselerdir!
5.
Elmalılı Hamdi Yazır Meali
Sağın adamları, nedir o sağın adamları!
6.
Elmalılı Meali (Orjinal) Meali
Ashabı yemîn ise ne Ashabı yemîn
7.
Hasan Basri Çantay Meali
Sağcılar: Onlar ne (mutlu) sağcılardır!
8.
Hayrat Neşriyat Meali
Ashâb-ı Yemîn (amel defterleri sağ eline verilenler) ise, ne (mutlu o) Ashâb-ı Yemîn(e)!
9.
Ali Fikri Yavuz Meali
Sağcılar (amel defterleri sağ ellerine verilenler), ne mutlu sağcılar!...
10.
Ömer Nasuhi Bilmen Meali
Ashâb-ı Yemîn ise, nedir Ashâb-ı Yemîn?
11.
Ümit Şimşek Meali
Ashab-ı Yemin ki ne mutlu kimselerdir.
12.
Yusuf Ali (English) Meali
The Companions of the Right Hand,- what will be the Companions of the Right Hand?
Sadece meal okumak ile Kur'ân-ı Kerim'in bir çok âyetinin tam mânâsı ile anlaşılması mümkün olmayabilir. Ayetlerin izahı için mutlaka bir tefsire başvurulması gerekir. Vâkıa Sûresi 27. ayetinin tefsiri için tıklayınız
*
Türkçe okunuşlarından Kur'an-ı Kerim okumak uygun görülmemektedir. Ayetler Türkçe olarak arandıkları için sitemize eklenmiştir.
Şifa; deva demektir. Şifa; insanın hastalıktan kurtulması, sıhhat bulması, iyilik bulması anlamlarına gelir. Peki hastalara ne şifa olur?
KUR’AN’DA G ...
Vakıa Suresi Mekke’de nâzil olmuştur. 96 ayettir. İsmini, kıyametin isimlerinden biri olan ve “hâdise, olay” gibi mânalara gelen birinci âyetteki (vâk ...
Ayet-i kerimede şöyle buyrulur:
وَاَنْ اَق۪يمُوا الصَّلٰوةَ وَاتَّقُوهُۜ وَهُوَ الَّذ۪ٓي اِلَيْهِ تُحْشَرُونَ
Bir de bize, “Namazı dosdoğru kılın v ...
