Nahl
sûresi Mekke’de nâzil olmuştur. 128 âyettir. İsmini 68. âyetinde geçen ve “bal
arısı” mânasına gelen اَلنَّحْلُ (Nahl) kelimesinden
alır. Mushaf tertîbine göre 16, nüzûl sırasına göre 70. sûredir.
Nuzül
Mushaftaki sıralamada on altıncı, iniş sırasına göre yetmişinci sûredir. Kehf sûresinden sonra, Nûh sûresinden önce Mekke’de nâzil olmuştur. Sondan üç âyetin Medine’de indiği yolunda rivayetler vardır. Hicretten bahseden 41. âyet ve sonrasının Medine’de indiği yolundaki görüş zayıf bulunmaktadır (41. âyetin tefsirine bk.).
Konusu
Nahl
sûresi, peygamberlere gönderilen vahyin esas hedefinin tevhîd inancı yani
“Allah’tan başka ilâh yoktur. Yalnızca O’na kulluk edilmeli ve sadece O’ndan
korkulmalıdır” anlayışı olduğunu vurgulayarak başlar ve ağırlıklı olarak
tevhidin delilleri üzerinde durur. Bununla beraber sûrede kâfirlerin bir kısım
itirazlarına cevaplar verilir, iddiaları çürütülür ve şüpheleri ortadan
kaldırılır. Resûlullah (s.a.s.)’in getirdiği dinin insan hayatında yapmayı
hedeflediği değişim ve dönüşümler açıkça ortaya konur. Bu bağlamda adâlet,
ihsan, sözünde durma, yemin ve anlaşmalara riâyet, haramlar-helâller ve tevbe
gibi ahlâk ve muâmelâtla ilgili esaslar belirlenir. Yeri geldikçe öldükten
sonra dirilme, hesap verme, cennet ve cehennem konularına temas edilir. Son
olarak Peygamberimiz ve ona tâbi olanlara, kâfirlerin düşmanlık ve
işkencelerine karşı nasıl bir tavır takınmaları gerektiği; zaman, mekan ve
muhatabın durumunu dikkate alarak İslâm’ı nasıl tebliğ etmeleri lâzım geldiği
hatırlatılır.
112: Allah ibret için bir ülkeyi örnek veriyor: Bu ülkenin halkı emniyet ve huzur içinde yaşıyor; rızıkları her taraftan bol bol geliyordu. Sonra bunlar Allah’ın nimetlerine nankörlük edince, Allah da yaptıklarına karşılık onlara bütün benliklerini saran bir açlığı ve korkuyu tattırdı.
113: Onlara bizzat kendilerinden bir peygamber de geldi, fakat onu yalanladılar. Zulme gömülmüş giderlerken, çok geçmeden, onları azap kıskıvrak yakalayıverdi.
TEFSİR:
Burada
şöyle bir ülke tasviri yapılmaktadır: Bu ülkenin halkı gayet emniyet ve güven
içinde yaşamaktadır. Komşu ülkelerle ilişkileri dostâne ve iyidir. Düşman
istilası, baskın tehlikesi, anarşi ve terör söz konusu değildir. Havası hoş,
suyu güzel, tabiî güzellikleri müstesnâdır. Hiçbir korku, sıkıntı, darlık ve
endişeleri bulunmamaktadır. İhtiyaç duydukları bütün rızıklar her yerden bol
bol gelmekte; sebzeler, meyveler, ürünler yağmur gibi yağmaktadır. Yiyecek,
içecek, giyecek gibi tabii ihtiyaçlar bol miktarda bulunmaktadır. Dolayısıyla
hiçbir kıtlık ve açlık korkusu yoktur. Halk, ülkelerinden pek memnun olup,
burayı bırakarak başka bir yere göçmeyi düşünmüyorlar.
Fakat
bu ülkede yaşayan halkın Allah’ın kendilerine bahşettiği nimetlerin kıymetini
bilmedikleri, onlara karşılık Allah’a gerektiği şekilde şükretmedikleri, hatta
Allah’ın nimetlerine nankörlükle mukabelede bulundukları anlaşılmaktadır.
Allah’ın nimetleri içinde yüzüyor, fakat O’na isyan ediyorlar. Günahlara
dalıyor, işlemedikleri günah, yapmadıkları rezalet kalmıyor. Daha da önemlisi
kendi aralarından bir peygamber çıkıyor, onları kötülüklerden vazgeçmeye ve
iyilik yapmağa çağırıyor. Fakat bunlar, yaptıkları yetmiyormuş gibi o
peygamberi de yalanlıyor, ona eziyet ediyor ve onun tâbilerine olmadık
işkenceler yapıyorlar. Böylece Allah’ın rahmet ve merhametinden uzaklaşıp
gazabına uğruyorlar. Yapmakta oldukları suçlar yüzünden Allah onlara azap
ediyor. Yıllarca süren kıtlıklar verip onları aç ve çaresiz bırakıyor.
Emniyetlerini kaldırıp üzerlerine her taraftan korku kapıları açıyor.
Düşmanlarının istilasına uğratıp onları soyduruyor, öldürüyor, mahvediyor.
Başlangıçta bulunan emniyet, güven, huzur, istikrar, bolluk ve mutluluk gibi
güzellikler yerlerini bütünüyle korku, anarşi, açlık, huzursuzluk ve yok oluşa
terk ediyor.
Âyet-i
kerîmelerde tasvir edilen ülkenin, “Çevrelerindeki insanlar yakalanıp
götürülürken ve malları yağma edilirken, yaşadıkları Mekke’yi can ve mal
emniyeti bakımından güvenilir ve mukaddes bir Harem bölgesi kıldığımızı
görmezler mi?” (Ankebût 29/67) ayeti gereğince emin ve güvenli bir belde
kılınan; İbrâhim (a.s.)’ın, “Rabbim!
Sen de insanlardan bir kısmının gönlünü onlara yönlendir ve onları çeşitli
ürünlerle rızıklandır ki sana şükretsinler” (İbrâhim 14/37), “Rabbim!
Burayı emniyetli bir belde kıl; halkından Allah’a ve âhiret gününe iman
edenleri de çeşit çeşit ürünlerle rızıklandır...” (Bakara 2/126) şeklindeki
duaları bereketiyle rızkı her taraftan gelen Mekke olduğu belirtilmektedir.
Fakat şurası bir gerçektir ki, yeraltı ve yerüstü zenginlikleri, huzur, güven
vs. gibi Allah’ın verdiği her türlü nimete nankörlük eden, onları Allah’a taat
yolunda yerli yerince kullanmayan, İsrâf edip saçıp savuran ve hatta onları
Allah isyan yolunda kullanan her ülkenin akıbeti işte böyledir. Böyle kötü bir
âkıbete uğramamak için Allah’a kulluk etmeli, nimetlerine şükretmeli,
haramlardan uzak durarak helâl, temiz ve hoş şeylerle nezih bir hayat
sürülmelidir:
Onlara bizzat kendilerinden bir peygamber de geldi, fakat onu yalanladılar. Zulme gömülmüş giderlerken, çok geçmeden, onları azap kıskıvrak yakalayıverdi.
2.
Diyanet Vakfı Meali
Andolsun ki, onlara kendilerinden peygamber geldi de onu yalanladılar. Onlar zulmederlerken azap onları yakalayıverdi.
3.
Diyanet İşleri (Eski) Meali
And olsun ki, aralarından kendilerine bir peygamber gelmişti, onu yalancı saydılar. Haksızlık ederlerken azaba uğradılar.
4.
Diyanet İşleri (Yeni) Meali
Andolsun, onlara içlerinden bir peygamber geldi de onu yalanladılar. Böylece zulmederlerken azap onları yakalayıverdi.
5.
Elmalılı Hamdi Yazır Meali
Andolsun ki, onlara içlerinden bir peygamber geldi de onu yalanladılar. Bunun üzerine zulüm yaparlarken azab da onları yakalayıverdi.
6.
Elmalılı Meali (Orjinal) Meali
Celâlim hakkı için, onlara içlerinden bir Resul geldi de ona yalan söyleyor dediler, zulmederlerken azâb da kendilerini yakalayıverdi
7.
Hasan Basri Çantay Meali
Andolsun ki onlara kendilerinden bir peygamber de gelmişdir de onu tekzîb etmişlerdir. Derken onlar zulümlerinde berdevam iken kendilerini azâb yakalayıvermişdir.
8.
Hayrat Neşriyat Meali
Şânım hakkı için, onlara kendilerinden bir peygamber geldi de onu yalanladılar. Bunun üzerine, onlar zulmedici kimseler oldukları bir hâlde iken azab onları yakalayıverdi!
9.
Ali Fikri Yavuz Meali
Yemin olsun ki, Peygamberi inkâr eden o nankörlere içlerinden bir Rasûl geldi de onu yalanladılar. Zulüm yaparlarken azab da kendilerini yakalayıverdi. (Bu azab, müşriklerin Bedir felâketidir).
10.
Ömer Nasuhi Bilmen Meali
Ve andolsun ki, onlara kendilerinden bir peygamber geldi, onu hemen tekzîp ettiler, artık onlar zalimler oldukları halde kendilerini azap yakaladı.
11.
Ümit Şimşek Meali
Halbuki onlara bir peygamber de gelmişti. Fakat onlar peygamberi yalanladılar; azap da onları zulümleri üzerinde yakaladı.
12.
Yusuf Ali (English) Meali
And there came to them a Messenger from among themselves, but they falsely rejected him; so the Wrath seized them even in the midst of their iniquities.
Sadece meal okumak ile Kur'ân-ı Kerim'in bir çok âyetinin tam mânâsı ile anlaşılması mümkün olmayabilir. Ayetlerin izahı için mutlaka bir tefsire başvurulması gerekir. Nahl Sûresi 113. ayetinin tefsiri için tıklayınız
*
Türkçe okunuşlarından Kur'an-ı Kerim okumak uygun görülmemektedir. Ayetler Türkçe olarak arandıkları için sitemize eklenmiştir.
