TEFSİR:

Dünyada Allah’a inanıp O’ndan korkan, O’nun emirlerini tutup yasaklarından sakınan müttakîler, büyük bir başarı ve kurtuluş elde ederler. Cennette girer; bütün korku, hüzün ve endişelerden emin olarak sonsuz bir selamet ve vuslata ererler. Kendilerine ihsan edilen bahçelerde ve üzüm bağlarında son derece güzel olan eşleriyle mutluluk içerisinde yaşarlar. اَلْكَوَاعِبُ (kevâ‘ib) göğüsleri yeni tomurcuklanmış gümüş memeli dilberler demektir. اَلأتْرَابُ (etrâb) da aynı yaşta dilberler anlamındadır. Cennetin dilberleri taze olduğu gibi, erkekleri de tazedir. Çünkü hepsi genç yaştadır. Cennetlikler orada devamlı olarak dolup taşan kadehlerini yudumlarlar. Fakat bu içecek, dünya içeceklerinden farklıdır. Dünyadakiler gibi, içenlerin akıllarını giderip sarhoş etmez. Bu sebeple orada ne bir boş söz işitirler, ne de bir yalan. Birbirlerini yalanlamazlar ve hiç kimse tarafından yalanlanmazlar. Artık kâfirlerin boş gürültülerinden; ağız dolusu yalanlama ve iftiralarından da kurtulmuşlardır. Bunlar rahmeti gazabını geçen, bütün yaratıklarına rahmet eden Allah’ın inanan kullarına va‘dettiği nimetleridir. İnsanların kendi gayretleriyle yaptıkları amellerinin bu nimetlere yetmeyeceği âşikârdır. Ancak Rahmân olan Allah, niyetlere göre ikram ve ihsanda bulunmaktadır. Resûlullah (s.a.s.) bir defasında:

“Bütün işlerinizde orta yolu tutun, ne az ne de çok yaparak aşırılığa gitmeyin, ümitvâr olun ve müjdeleyin! Şunu bilin ki hiç kimseyi ameli cennete koyamaz” buyurmuştu. Ashâb-ı kirâm:

“– Sizi de mi Ya Rasulallah?” dediler.

“– Evet, Allah’tan bir rahmet kaplamadıkça beni de. Şunu da bilin ki amellerin Allah'a en sevgilisi az da olsa devamlı olanıdır.” (Müslim, Sıfâtu'l-münafıkîn, 78)

Kaynak: Ömer Çelik Tefsiri