TEFSİR:

Rabbimiz geceyi insanlar için bir libâs kılmıştır. Burada لِبَاسًا (libâs), sırta giyilen iç çamaşırdan ziyade, uyku esnâsında üste yorgan gibi örtülen örtü mânasındadır. Uyku insanı dinlendirir. Gece karanlığı da insanı yorgan gibi sarar. Onun ayıp yerlerini ve gizli kalması gereken şeylerini gizler. Güneşin ışığından ve ısısından korur. Aynı zamanda gece, açıktan erilemiyecek bir takım gayelere ermek için bir pusu hizmeti görür. Gündüz maişet temini kastıyla koşuşturan insanlar, gece dinlenmek için hânelerine ve yuvalarına dönerler. Rabbimizin bahşetmiş olduğu gece elbisesi, çok kazanma hırsı ile helâke doğru koşan insanları bu tehlikeden muhâfaza eder; tabiatın ve insan bedeninin belirli bir denge içerisinde devam etmesini sağlar. Geceler Hak âşıkları için bulunmaz bir vuslat demidir. Mü’min geceyi bir yorgan gibi üzerine bürünerek kaybettiği maddî ve mânevi güçleri tekrar kazanmak için Allah’a yönelir, manevî hazları kuşanır ve takvâ elbisesini giyer. Gecenin umûmî baskı kanunu altında, sırtları toprak bilmeyen cebbarlar da dâhil olmak üzere herkes zavallı bir halde yerlere serilmiş yatarken sâlih kimseler ve ibâdete dalanlar nefeslerini ömür tesbihi halinde bir bir Hakk’a sayarlar. Allah’ın heybetinden ürpererek ihsana ererler ve haya duyguları artar. Sözleri tesir ve sağlamlık kazanır. Gece libâsına bürünmüş olan yakarış ve dualar da, hedeflerini daha kolay bulur.

Kaynak: Ömer Çelik Tefsiri