TEFSİR:
Mü’minlerin
İslâm’ı güzel bir şekilde yaşamalarının ve münkirlerin saldırılarından uzak
durmalarının en emin yolu Allah’a dönmek ve onu çok çok zikretmektir. Ancak
sadece dil ile Allah’ı çok zikretmek mümkün olamaz. Çünkü insan uyuduğu, yemek
yediği, konuştuğu ve sustuğu zaman zikredemez. Sadece ne zaman diliyle zikir
sözlerini telaffuz edebilirse o zaman zikretmiş olur. Bu da çok sayılmaz. O
halde zikrin “çok” olabilmesi için onun kalbe ve ruha yerleşmesi lâzımdır. Eğer
kalp, zikri öğrenip yapmaya başlarsa, harama teşebbüs edilmediği takdirde
hiçbir şey onu zikirden alıkoyamaz. Zikrettikçe kalbin itminânı artar; itminân
arttıkça zikretmek daha keyfiyetli bir haz vermeye başlar. Böylece Allah’ı çok
çok zikretme imkânı doğar. Âyet-i kerîmede şöyle buyrulur:
“Onlar,
iman eden ve kalpleri de dâima Allah’ı hatırlayıp anmakla doygunluk ve huzura
eren kimselerdir. Haberiniz olsun ki, kalpler ancak Allah’ı hatırlayıp anmakla
doygunluk ve huzura erer.” (Ra‘d 13/28)
Zikrullâhtan
uzak ve gâfil kalpler de şöyle ikaz edilir:
“Yazıklar
olsun kalpleri Allah’ın zikrine karşı katılaşmış talihsizlere! Onlar apaçık bir
sapıklık içindedir.” (Zümer 39/22)
Zünnûn-ı
Mısrî (k.s.) şöyle der:
“Her
şeyin bir alâmeti vardır. İrfân sahibinin ilâhî huzurdan kovulmasını bir
alâmeti de Allah’ı anmaktan geri kalmasıdır.” (Velîler Ansiklopedisi, I,
230)
Resûlullah
(s.a.s.) ashâbına:
“–Size
en hayırlı, Allah katında en değerli, derecenizi en fazla yükseltecek, sizin
için sadaka olarak altın ve gümüş dağıtmaktan daha kazançlı, düşmanla
karşılaşıp da sizin onların boynunu vurmanızdan, onların da sizi öldürmesinden
daha çok sevap getirecek amelin ne olduğunu haber vereyim mi?” diye sordu.
Onlar da:
“–Evet,
haber ver” dediler. Resûl-i Ekrem de:
“–Allah
Teâlâ’yı zikretmektir” buyurdu. (Tirmizî, Deavât 6)
Her
vesileyle Allah’ı hatırlamanın önemi ve yolunu göstermesi açısından Şeyh Mevlâ
el-Kâbî’nin anlattığı şu hâdise pek güzeldir:
Bazı
insanlar Hz. Mevlânâ’dan kendilerine imamlık yapmasını ricâ ettiler. Zira
Allah’tan korkan bir imamın arkasında namaz kılan, Peygamber Efendimiz’in
ardında namaz kılmış gibidir. Mevlânâ Hazretleri bu arzuya icâbet edip kimseden
işitilmeyen nâdir virtler ve dualar okudu. Onlardan, Hazretin yâdigârı olarak
şu on sözü hatırımda tuttum:
Her
korku için لَا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ
(lâ ilâhe illallah) “Allah’tan başka ilâh yoktur”,
Bütün
keder ve elemler için مَا شَاءَ اللّٰهُ
(maşallah) “Allah’ın dediği olur”,
Her
niyet için اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ (elhamdülillah)
“Bütün övgüler ve yüceltmeler Allah’a aittir”,
Her
nimet bolluğu için اَلشُّكْرُ لِلّٰهِ
(eşşükrü lillah) “Allah’a sonsuz şükürler olsun”,
Her
şaşılacak şey için سُبْحَانَ اللّٰهِ
(sübhânallah) “Allah bütün noksan sıfatlardan uzak ve temizdir”,
Her
günah için اَسْتَغْفِرُ اللّٰه (estağfirullah)
“Allah’tan bütün günahlarımı bağışlamasını isterim”,
Her
darlık için حَسْبِيَ اللّٰهُ(hasbiyallah) “Allah
bana yeter”,
Her
kaza ve kader için تَوَكَّلْتُ عَلَي اللّٰهِ
(tevekkeltü alallah) “Yalnız Allah’a güvenip dayandım”,
Her
musibet için اِنَّا لِلّٰهِ وَ اِنَّا اِلَيْهِ
رَاجِعُونَ (innâ lillah ve innâ ileyhi râciûn) “Biz Allah’tan geldik
Allah’a dönüyoruz”,
Her
tâat ve mâsiyet için لَا حَوْلَ وَ لاَ قُوَّةَ اِلَّا
بِاللّٰهِ الْعَلِيِّ الْعَظ۪يمِ (lâ havle ve lâ kuvvete illâ
billâhi’l-aliyyi’l-azîm) “Bütün güç ve kuvvet ancak çok yüce ve çok büyük olan
Allah’tandır.” (Ahmet Eflâkî, Âriflerin Menkıbeleri, I, 303)
Hâsılı
hem Allah’ı çok zikretmeli, hem de onu sabah akşam yâni dâimî olarak hem
namazlarda hem de namaz dışındaki vakitlerde tesbih etmeliyiz.
Çünkü: Kaynak: Ömer Çelik Tefsiri
