Meryem Sûresi 81-82. ayeti ve tefsiri

Önceki Ayet

81-82 / 98

Sonraki Ayet

Meryem Sûresi Hakkında

Meryem sûresi Mekke’de nâzil olmuştur. 98 âyettir. İsmini, 16-29. âyetlerde kıssası anlatılan Hz. Meryem’den alır. Mushaf tertibi itibarıyla 19, nüzûl sırasına göre ise 44. sûredir. Sûre içinde 58. âyette tilâvet secdesi bulunmaktadır.

Meryem Sûresi Konusu

Sûrede, ihtiyarlığında Hz. Zekeriyâ’ya Yahyâ’nın verilmesi, Hz. Yahyâ’ya henüz çocuk yaştayken peygamberlik bahşedilmesi, Hz. Meryem’in babasız olarak İsa’yı dünyaya getirmesi ve Hz. İsa’nın beşikteyken konuşması gibi ilâhî kudretin nihâyetsizliğini gösteren mûcizeler hatırlatılarak, Allah’a iman ve teslimiyetin zarûreti hissettirilir. Bununla birlikte Allah Teâlâ’nın peygamberlerine husûsi lutufları ve buna karşılık o güzel kulların sergiledikleri müstesnâ keyfiyette ihlaslı, samimi kulluk numûneleri haber verilir. Böylece insanlar o güzel hal ve davranışlardan örnek alıp, Allah’ın râzı olacağı, cehennemden kurtarıp cennetine koyacağı bahtiyar kullardan olmaya davet edilir. Ara ara kıyâmet, hesap, cennet ve cehennemden kısa kısa manzaralar arzedilir. İnsanların cehenneme düşmelerine sebep olacak yanlış inanç ve amellere dikkat çekilerek, bunlardan uzak durup cennete vâris olmalarını sağlayacak takvâ hayatı teşvik edilir.

Meryem Sûresi Nuzül Sebebi

Mushaftaki sıralamada on dokuzuncu, iniş sırasına göre kırk dördüncü sûredir. Fâtır sûresinden sonra, Tâhâ sûresinden önce, Mekke döneminin 4. yılında inmiştir. 58 ve 71. âyetlerinin Medine’de indiğine dair rivayet de vardır (İbn Âşûr, XVI, 57-58).

وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللّٰهِ اٰلِهَةً لِيَكُونُوا لَهُمْ عِزًّاۙ ﴿٨١﴾

كَلَّاۜ سَيَكْفُرُونَ بِعِبَادَتِهِمْ وَيَكُونُونَ عَلَيْهِمْ ضِدًّا۟ ﴿٨٢﴾

Karşılaştır 81: Onun gibiler, kendileri için izzet ve kuvvet kaynağı olsun diye Allah’tan başka bir takım ilâhlar edindiler.

Karşılaştır 82: Hayır, hayır! Gün gelecek taptıkları o putlar, onların kendilerine tapınmalarını reddedecek ve onlara düşman olacaklardır.

TEFSİR:

Müşrikler, kendileri için bir izzet ve kuvvet kaynağı olması, Allah’ın yanında kendilerine yardımcı ve şefaatçi olmaları, böylece azaptan kurtulabilmeleri için bir kısım nesneleri put ediniyor, onlara tapıyorlardı. Fakat pek çok âyette haber verildiği gibi mahşer yerinde o putlar, kendilerine yapılan ibâdetleri reddedecekler, böyle bir şeyden haberleri bile olmadığını söyleyeceklerdir. Yardım etmek şöyle dursun tam aksine kendilerine tapanlara da düşman olacaklardır. Allah Teâlâ o putları hasredecek; onlara akıl verip konuşturacaktır. Onlar: “Ya Rabbi! Onlar seni bırakıp bize taptılar, onlara azab et” diyeceklerdir. İşte şu âyet-i kerîmeler bize bu manzarayı olduğu gibi seyrettirmektedir:

“Müşrikler, Allah’a ortak koştukları varlıkları görünce: «Rabbimiz! Seni bırakıp da kendilerine taptığımız ortaklarımız işte bunlar» derler. Onlar da derhal şu sözü bunların suratlarına çarparlar: «Siz, hiç şüphe yok ki birer yalancısınız!»” (Nahl 16/86)

“O gün onların hepsini huzurumuzda bir araya toplayacağız; sonra da Allah’a şirk koşanlara: «Siz de, ortak koştuklarınız da haydin yerlerinize!» diyeceğiz. Böylece, her birini lâyık olduğu yere koyarak aralarını tam olarak ayıracağız. Kendilerine tanrı diye taptıkları şeyler onlara şöyle diyecek: «Aslında siz bize tapmıyordunuz. Allah da aramızda şâhittir ki, sizin bize taptığınızdan hiç mi hiç haberimiz yoktu.»” (Yûnus 10/28-29)

İşte bunlar, şeytanlar kendileriyle kedinin fareyle oynadığı gibi oynayan, onların tahriklerine alet olan olan zavallı ahmaklardır: