TEFSİR:
Kişinin,
sadece kendisini Allah’ın azabından kurtarmaya çalışması yeterli değildir. O,
aynı zamanda, gücü yettiğince aile fertlerini de Allah’ın sevdiği kullar olacak
şekilde yetiştirmekten sorumludur. Eğer onlar yanlış inanç, hal ve
hareketleriyle cehennem yolunu tutmuşlarsa, gücü ölçüsünde buna engel olmaya
çalışmalıdır. Onların sadece bu dünyadaki yeme, içme, barınma, huzur ve
refahlarını değil, bundan daha fazla onların âhirette cehennem yakıtı
olmamalarını da düşünmelidir. Bu hususa işaret etmek üzere Resûlullah (s.a.s.)
şöyle buyurur:
“Hepiniz
çobansınız ve hepiniz güttüğünüz sürüden sorumlusunuz. Devlet reisi çobandır ve
sürüsünden sorumludur. Erkek, âilesinin çobanıdır ve sürüsünden sorumludur.
Kadın, kocasının evinde çobandır, o da sürüsünden sorumludur. Hizmetçi,
efendisinin malından ve sürüsünden sorumludur.” (Buhârî,
Ahkâm 1; Müslim, İmâret 20)
Âyet-i
kerîme ve hadis-i şerife göre, âile fertlerinin ve bilhassa çocukların
gözetilip korunmasından ve dînî terbiyesinden, daha ziyâde babanın sorumlu
olduğu anlaşılmaktadır. Nitekim bu âyet-i kerîme nâzil olduğunda ashâb-ı kirâm:
“–Yâ
Rasûlallah! Kendimizi ateşten koruyabiliriz, ya ehlimizi nasıl koruyacağız?”
diye sordular. Resûlullah (s.a.s.) şu cevâbı verdi:
“–Onlara
Allah’a kul olmayı, tâat ve ibâdeti emredersiniz. Allah’a isyân etmekten ve
günah işlemekten de sakındırırsınız. İşte bu onları korumak demektir.” (Âlûsî,
XXVIII, 156)
Hak
Dostu Ahmed er-Rufâî hazretlerinin çocuklara olan şu ilgi ve merhameti onlaru
terbiyede mühim bir düstûru ortaya koymaktadır:
Hazretin
yolu bir gün çocuklar topluluğuna uğradı. Her nedense çocuklar bundan korkup kaçtılar.
O da çocukların peşine düştü; şöyle diyordu:
“-
Hakkınızı helâl edin. Sizi korkuttum. Yine dönüp oyununuza devam edin.” (Velîler
Ansiklopedisi, II, 512)
Dolayısıyla
anne babaların, özellikle ailenin reisi olmaları hasebiyle, aile fertlerinin
dinî terbiyesi açısından mesuliyetleri çok büyüktür. Bu konu hiç ihmal ve
gevşeklik götürmeyecek derecede ciddidir. Çünkü özellikle gençlerin dini
duygularını silip süpüren, nefsânî duygularını kamçılayan, onları mânevîyattan
koparıp nefsin kulu kölesi yapan çok güçlü haricî tesirler söz konusudur. Okul,
sokak ve çevre de bu açıdan faydadan çok zarar verecek bir mâhiyet
taşımaktadır. Yazılı ve görsel medyanın, özellikle internetin yıkıcı tesirleri
ifadeye sığmaz boyuttadır. Bütün bunlar karşısında nasıl bir dikkat ve gayretle
çocuklarımızın dini terbiyelerine eğilmemiz gerektiği ortadadır. Eğer bunu
başaramazsak, Cenâb-ı Hak bizleri küfre sürüklenip cehennemi boylamakla
korkutmaktadır. Oraya varıldığında artık çok geç kalınmış olacak ve hiçbir
mazeret kabul edilmeyecektir.
O halde tek çare çok ciddi ve samimi bir tevbedir: Kaynak: Ömer Çelik Tefsiri
