TEFSİR:
Bu
âyetlerde bahsedilenler, îmanlarını kemâle erdirmiş mü’minlerdir. Onların belli
başlı vasıfları sayılmakta ve bunların karşılığında onlara verilecek mükâfatlar
bildirilmektedir:
› Allah
anıldığı zaman O’nun azametini, kudret ve kuvvetinin büyüklüğünü düşünerek
onların yürekleri titrer, ürperir. Allah zikrini duyar duymaz kalpleri harekete
geçer, hisleri coşar ve heyecanları artar.
Zira
onların kalplerinde Allah muhabbeti ve korkusu her şeyden daha fazla yerleşip
kök salmıştır. Sahip oldukları imanın nûru, onları nefsin kir ve
karanlıklarından temizleyerek kalplerine letâfet kazandırmıştır. Böylece bu
kalpler, kasvet ve katılıktan kurtularak Allah’ı zikre yumuşamışlardır. Âyetin
bu kısmı Allah’ı zikrin mü’min kalbe başlangıçta yaptığı tesiri; “Haberiniz
olsun ki, kalpler ancak Allah’ı hatırlayıp anmakla doygunluk ve huzura erer”
(Ra‘d 13/28) âyeti ise zikirle gelinen nihâî itmi’nân ve huzur halini beyân
eder. Nitekim Hz. Ebubekir (r.a.)’ın yaptığı şu tespit bu açıdan pek
mânidardır: İslâm’a henüz yeni girmiş bir grup insan geldi. Kur’ân-ı Kerîm
tilâvetini duyduklarında ağlıyor ve ah, vah ediyorlardı. Hz. Ebubekir onlara:
“Biz de İslâm’a ilk girdiğimizde böyle idik, sonra kalplerimiz katılaştı”
demiştir. O, bu sözüyle, huzur ve itmi’nân hâlinin son mertebesinde olduğuna
işaret etmektedir.
› Kendilerine
Allah’ın âyetleri okunduğu zaman onların imanlarını artırır. İnen her sûre, her
âyet yeni mevzulardan bahsedip yeni deliller getirdiğinden, onlara inanan
mü’minlerin de imanlarını artırmaktadır.
Nitekim
başka bir âyet-i kerîmede şöyle buyrulur:
“Bir sûre indirildiği zaman münafıklardan bazıları alaylı alaylı:
«Bu sûre hanginizin imanını artırdı?» diye sorar. İman edenlere gelince, inen her
sûre onların imanlarını kuvvetlendirir ve onlar, âyetlerde yer alan müjdelerle
sevinirler.” (Tevbe 9/124)
› Onlar sadece
Rablerine tevekkül ederler. İşlerini sadece O’na havale eder, yalnızca O’ndan
korkar ve yalnızca O’ndan yardım beklerler. Gönüllerini fâni olan mal, evlat,
makam ve şöhrete değil bâkî olan Allah’a bağlarlar. O’nun dilediğinin vukua
geldiğini, dilemediğinin ise olma ihtimalinin bulunmadığını çok iyi bilirler.
› Diğer
taraftan onlar, iman nûruyla Hakk’ın
cemâl ve celâl tecellilerini müşâhede ettiklerinden, O’nu müşâhedenin
engin deryasına dalar, Hak’tan başkasını görmeye ve onunla meşgul olmaya fırsat
bulamazlar. Bütün varlıkları Allah Teâlâ’nın celâl tecellileri altında yokluğa
mahkum olarak gördüklerinden, tevekkül ve güven duygularını başka bir şeye
değil sadece Rablerine tahsis ederler.
› Onlar iç ve
dış temizliği, farzları, vacipleri, sünnetleri ve edepleriyle namazı dosdoğru
kılarlar.
› Onlar,
Allah’ın kendilerine ikram buyurduğu maddi manevî imkânlardan, muhtaç olanlara
yardımda bulunurlar.
Bu
vasıflara sahip kişiler gerçek mü’minler olup onlara âhirette şu mükâfatların
verileceği müjdelenmektedir:
›
Mü’minlere, amellerine göre cennette yüksek dereceler verilecek ve
Allah’a yakınlıkları artırılacaktır.
Bununla
ilgili olarak Allah Resûlü (s.a.s.) bir defasında:
“Cennet ehli, üstlerinde bulunan köşklerde yaşayanları, aralarında
bulunan derece farkı sebebiyle, sizin gökyüzünün doğu veya batı ufkunda kayan
parlak bir yıldızı gördüğünüz gibi görürler” buyurmuşlardı. Ashâb-ı kirâm:
“-
Bunlar herhalde peygamberlerin makamlarıdır; onlardan başkası buraya erişemez,
değil mi?” diye sorduklarında, Peygamberimiz:
“- Hayır! Nefsim kudret elinde bulunan Allah’a yemin olsun ki,
bunlar, Allah’a inanan ve peygamberleri tasdik eden kimselerdir” buyurdu. (Buhârî,
Bed’u’l-Halk 8; Müslim, Cennet 10, 11)
›
Onların günahları bağışlanacaktır; Allah’ın sonsuz af ve mağfireti
sayesinde her türlü hata ve kusurlardan arınacak, tertemiz hale geleceklerdir.
›
Onlara, cömertçe ikram edilen, bitmek tükenmek bilmeyen, hesap
korkusu olmayan bol, değerli ve kaliteli rızıklar ihsan edilecektir.
Unutulmamalıdır
ki, anlatılan bu güzel vasıflara sahip olup müjdelenen bu mükâfatlara
erişebilmek çok da kolay değildir. Bunun bir bedeli vardır:
Kaynak: Ömer Çelik Tefsiri
