TEFSİR:
Kur’ân-ı
Kerîm’in bir vasfı olarak كَر۪يمٌ (kerîm) şu mânaları
ifade eder:
Çok şerefli, yüce ve övgüye değer,
Faydalı ve feyizli. Çünkü o, dünya ve âhirete ait pek çok mühim
bilgilerin esaslarını ihtiva etmektedir.
Gayet güzel, hoş, tekrîm ve ihtirama layık.
Allah Teâlâ katında mükerrem; değerli, şerefli.
Kur’ân-ı
Kerîm, Kitâb-ı Meknûn’dadır. اَلْمَكْنُونُ
(meknûn), “korunmuş, saklanmış” demektir. Bu kitap’tan maksat Levh-i
Mahfûz’dur. İşte Kur’an, hiç kimse el değmesin, zayi edilmesin, kirletilmesin,
lekelenmesin ve muhafaza edilsin diye böyle bir kitapta saklanmaktadır. Dünyada
Kur’ân-ı Kerîm’in yazıldığı Mushaf-ı şerifler de, aslına uygun tarzda böyle
mahfuz tutulmalıdır.
Bununla
birlikte, “Tertemiz olanlardan başkası ona dokunamaz” (Vâkıa 56/79)
âyet-i kerîmesi iki önemli hususu dikkatlerimize sunmaktadır.
Birincisi;
Kur’ân-ı Kerîm’in Levh-i Mahfuz’da bulunuşu ve oradan melekler tarafından
alınıp Peygamberimiz (s.a.s.)’e indirilişi safhalarında cinlerin ve şeytanların
onunla hiçbir teması, müdahalesi ve ilgisi olmamıştır. Sadece vazifeli melekler
onu alıp en emin yollarla Resûlullah (s.a.s.)’in kalbine indirmişlerdir.
Melekler için اَلْمُطَهَّرُونَ (mutahharûn) ifadesinin kullanılmasının sebebi
ise, Cenâb-ı Hakk’ın onları her türlü kötülükten arınmış varlıklar kılmış
olmasıdır. Bu izaha göre âyet-i kerîme, “Kur’ân-ı Kerîm’i Muhammed’e Allah
değil de, cinler ve şeytanlar getiriyorlar” diye iddiada bulunan kâfirlere bir
cevaptır. Nitekim bu hususta başka bir âyet-i kerîmede şöyle buyrulur: “Bu
Kur’an’ı şeytanlar indirmemiştir. Bu onların yapabileceği bir iş değildir;
isteseler de buna güçleri yetmez. Çünkü onlar vahyi dinlemekten tamâmen
menedilmişlerdir.” (Şuarâ 26/210-212)
İkincisi;
Kur’ân-ı Kerîm Resûlullah (s.a.s.)’e indirilmiş, binlerce hafızlar tarafından
ezberlenmiş, mushaflara yazılmış ve bir harfi bile bozulmadan günümüze kadar
gelmiştir. O, Allah kelâmıdır ve mü’minler için çok şerefli ve yüce bir
kitaptır. Dolayısıyla âyet-i kerîme, Mushaf-ı Şerif’lere, Kur’an âyetlerinin
yazıldığı sayfalara dokunmakla alakalı da bir düzenleme yapmaktadır.
“Taharetsiz kirli eller ona dokunmasın, ancak maddi ve manevî pislikten
taharetle temizlenmiş, imanlı ve abdestli kimseler dokunsun” buyurmaktadır.
Dolayısıyla Hanefi mezhebi bu âyet-i kerîme ve ilgili hadis-i şeriflerden
hareketle, “cünüp olanın ezber ya da yüzünden asla Kur’ân-ı Kerîm okuyamayacağı
ve abdestsiz olanın da ezberden Kur’an okuması caiz olmakla birlikte Mushaf-ı
Şerif’e dokunamayacağı” hükmünü çıkarmıştır.
Kur’an bu kadar yüksek bir değere sahip olmakla
birlikte: Kaynak: Ömer Çelik Tefsiri
