İki topluluk birbirini gördüğünde, Musa'nın adamları “Şimdi yakalandık!” dediler. ﴾61﴿
Musa “Asla!” dedi. “Rabbim benimle beraberdir; O bana yol gösterecek.” ﴾62﴿
Musa'ya “Asânı denize vur” diye vahyettik. Deniz yarıldı; öyle ki, herbir parçası koca bir dağ gibiydi. ﴾63﴿
Diğerlerini de oraya yaklaştırdık. ﴾64﴿
Musa ve beraberindekilerin hepsini kurtardık. ﴾65﴿
Sonra da diğerlerini boğuverdik. ﴾66﴿
İşte bunda bir âyet vardır. Fakat onların çoğu yine iman etmez. ﴾67﴿
Rabbin ise hem Azizdir, hem Rahîm. ﴾68﴿
Onlara İbrahim'in haberini de oku. ﴾69﴿
Hani babası ile kavmine sormuştu, “Siz neye tapıyorsunuz?” diye. ﴾70﴿
“Biz putlara taparız,” dediler. “Ve onlara tapmaya devam edeceğiz.” ﴾71﴿
İbrahim sordu: “Dua ettiğinizde sizi işitirler mi? ﴾72﴿
“Yahut size faydaları olur mu? Veya zararları dokunur mu?” ﴾73﴿
Onlar “Biz atalarımızı böyle yapar halde bulduk” dediler. ﴾74﴿
İbrahim dedi ki: “Gördünüz mü taptıklarınızı? ﴾75﴿
“Sizin de, geçmiş atalarınızın da taptığınız şeyleri? ﴾76﴿
“Onların hepsi benim düşmanımdır. Ancak Âlemlerin Rabbi müstesna. ﴾77﴿
“Beni yaratan ve bana yol gösteren Odur. ﴾78﴿
“Beni yediren ve içiren Odur. ﴾79﴿
“Hastalandığımda bana şifa veren Odur. ﴾80﴿
“Beni öldüren ve sonra dirilten Odur. ﴾81﴿
“Hesap gününde hatâlarımı bağışlayacağını umduğum da Odur. ﴾82﴿
“Rabbim, bana ilim ve hikmet ver ve beni salihler arasına kat. ﴾83﴿
فَلَمَّا تَرَٓاءَ الْجَمْعَانِ قَالَ اَصْحَابُ مُوسٰٓى اِنَّا لَمُدْرَكُونَۚ ﴿٦١﴾
قَالَ كَلَّاۚ اِنَّ مَعِيَ رَبّ۪ي سَيَهْد۪ينِ ﴿٦٢﴾
فَاَوْحَيْنَٓا اِلٰى مُوسٰٓى اَنِ اضْرِبْ بِعَصَاكَ الْبَحْرَۜ فَانْفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظ۪يمِۚ ﴿٦٣﴾
وَاَزْلَفْنَا ثَمَّ الْاٰخَر۪ينَۚ ﴿٦٤﴾
وَاَنْجَيْنَا مُوسٰى وَمَنْ مَعَهُٓ اَجْمَع۪ينَۚ ﴿٦٥﴾
ثُمَّ اَغْرَقْنَا الْاٰخَر۪ينَۜ ﴿٦٦﴾
اِنَّ ف۪ي ذٰلِكَ لَاٰيَةًۜ وَمَا كَانَ اَكْثَرُهُمْ مُؤْمِن۪ينَ ﴿٦٧﴾
وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَز۪يزُ الرَّح۪يمُ۟ ﴿٦٨﴾
وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَاَ اِبْرٰه۪يمَۢ ﴿٦٩﴾
اِذْ قَالَ لِاَب۪يهِ وَقَوْمِه۪ مَا تَعْبُدُونَ ﴿٧٠﴾
قَالُوا نَعْبُدُ اَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عَاكِف۪ينَ ﴿٧١﴾
قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ اِذْ تَدْعُونَۙ ﴿٧٢﴾
اَوْ يَنْفَعُونَكُمْ اَوْ يَضُرُّونَ ﴿٧٣﴾
قَالُوا بَلْ وَجَدْنَٓا اٰبَٓاءَنَا كَذٰلِكَ يَفْعَلُونَ ﴿٧٤﴾
قَالَ اَفَرَاَيْتُمْ مَا كُنْتُمْ تَعْبُدُونَۙ ﴿٧٥﴾
اَنْتُمْ وَاٰبَٓاؤُ۬كُمُ الْاَقْدَمُونَ ﴿٧٦﴾
فَاِنَّهُمْ عَدُوٌّ ل۪ٓي اِلَّا رَبَّ الْعَالَم۪ينَۙ ﴿٧٧﴾
اَلَّذ۪ي خَلَقَن۪ي فَهُوَ يَهْد۪ينِۙ ﴿٧٨﴾
وَالَّذ۪ي هُوَ يُطْعِمُن۪ي وَيَسْق۪ينِۙ ﴿٧٩﴾
وَاِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْف۪ينِۖ ﴿٨٠﴾
وَالَّذ۪ي يُم۪يتُن۪ي ثُمَّ يُحْي۪ينِۙ ﴿٨١﴾
وَالَّذ۪ٓي اَطْمَعُ اَنْ يَغْفِرَ ل۪ي خَط۪ٓيـَٔت۪ي يَوْمَ الدّ۪ينِۜ ﴿٨٢﴾
رَبِّ هَبْ ل۪ي حُكْمًا وَاَلْحِقْن۪ي بِالصَّالِح۪ينَۙ ﴿٨٣﴾
