Musa dedi ki: “Ben onu yanlışlıkla yaptım. ﴾20﴿
“Sonra da sizden korkup kaçtım. Fakat Rabbim bana hüküm verdi ve beni peygamber yaptı. ﴾21﴿
“Başıma kaktığın iyiliğin sebebi de İsrailoğullarını kendine köle yapmış olmandı.” ﴾22﴿
Firavun “Âlemlerin Rabbi de ne?” dedi. ﴾23﴿
Musa dedi ki: “Göklerin, yerin ve ikisi arasındakilerin Rabbidir—eğer gerçeği kesin bir şekilde öğrenmek istiyorsanız.” ﴾24﴿
Firavun yanındakilere “İşitiyor musunuz?” dedi. ﴾25﴿
Musa “O, sizin ve daha önce geçmiş atalarınızın da Rabbidir” dedi. ﴾26﴿
Firavun “Size gönderilen peygamberiniz kesinlikle delinin biri” dedi. ﴾27﴿
Musa dedi ki: “O doğunun, batının ve ikisi arasındakilerin de Rabbidir—eğer akıl edebiliyorsanız.” ﴾28﴿
Firavun “Benden başka tanrı edinirsen seni hapse tıkarım” dedi. ﴾29﴿
Musa “Apaçık bir delil getirecek olsam da mı?” dedi. ﴾30﴿
Firavun “Doğru söylüyorsan getir bakalım” dedi. ﴾31﴿
Musa asâsını yere bıraktığında o koca bir yılan kesiliverdi. ﴾32﴿
Elini çıkardı; o da bakanların gözlerini alan bir beyazlıktı. ﴾33﴿
Firavun etrafındaki adamlarına dedi ki: “Bu çok bilgili bir büyücü. ﴾34﴿
“Büyüsüyle sizi ülkenizden çıkarmak istiyor. Ne tavsiye edersiniz?” ﴾35﴿
“Onu ve kardeşini alıkoy,” dediler. “Şehirlere de tellâllar çıkar. ﴾36﴿
“Bütün usta büyücüleri toplayıp sana getirsinler.” ﴾37﴿
Kararlaştırılan günde büyücüler toplandı. ﴾38﴿
Ahaliye de “Hepiniz toplandınız mı?” denildi. ﴾39﴿
قَالَ فَعَلْتُهَٓا اِذًا وَاَنَا۬ مِنَ الضَّٓالّ۪ينَۜ ﴿٢٠﴾
فَفَرَرْتُ مِنْكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ ل۪ي رَبّ۪ي حُكْمًا وَجَعَلَن۪ي مِنَ الْمُرْسَل۪ينَ ﴿٢١﴾
وَتِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَيَّ اَنْ عَبَّدْتَ بَن۪ٓي اِسْرَٓاء۪يلَۜ ﴿٢٢﴾
قَالَ فِرْعَوْنُ وَمَا رَبُّ الْعَالَم۪ينَ ﴿٢٣﴾
قَالَ رَبُّ السَّمٰوَاتِ وَالْاَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَاۜ اِنْ كُنْتُمْ مُوقِن۪ينَ ﴿٢٤﴾
قَالَ لِمَنْ حَوْلَهُٓ اَلَا تَسْتَمِعُونَ ﴿٢٥﴾
قَالَ رَبُّكُمْ وَرَبُّ اٰبَٓائِكُمُ الْاَوَّل۪ينَ ﴿٢٦﴾
قَالَ اِنَّ رَسُولَكُمُ الَّذ۪ٓي اُرْسِلَ اِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ ﴿٢٧﴾
قَالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَمَا بَيْنَهُمَاۜ اِنْ كُنْتُمْ تَعْقِلُونَ ﴿٢٨﴾
قَالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ اِلٰهًا غَيْر۪ي لَاَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُون۪ينَ ﴿٢٩﴾
قَالَ اَوَلَوْ جِئْتُكَ بِشَيْءٍ مُب۪ينٍ ﴿٣٠﴾
قَالَ فَأْتِ بِه۪ٓ اِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِق۪ينَ ﴿٣١﴾
فَاَلْقٰى عَصَاهُ فَاِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُب۪ينٌۚ ﴿٣٢﴾
وَنَزَعَ يَدَهُ فَاِذَا هِيَ بَيْضَٓاءُ لِلنَّاظِر۪ينَ۟ ﴿٣٣﴾
قَالَ لِلْمَلَاِ حَوْلَهُٓ اِنَّ هٰذَا لَسَاحِرٌ عَل۪يمٌۙ ﴿٣٤﴾
يُر۪يدُ اَنْ يُخْرِجَكُمْ مِنْ اَرْضِكُمْ بِسِحْرِه۪ۗ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ ﴿٣٥﴾
قَالُٓوا اَرْجِهْ وَاَخَاهُ وَابْعَثْ فِي الْمَدَٓائِنِ حَاشِر۪ينَۙ ﴿٣٦﴾
يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَل۪يمٍ ﴿٣٧﴾
فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِم۪يقَاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍۙ ﴿٣٨﴾
وَق۪يلَ لِلنَّاسِ هَلْ اَنْتُمْ مُجْتَمِعُونَۙ ﴿٣٩﴾
