(Ey Rasûlüm), muhakkak ki sana Mûsa'nın haberi geldi. ﴾15﴿
Hani Rabbi ona, mukaddes Tuva vadisinde şöyle nida etmişti: ﴾16﴿
“Haydi Firavûn'a git; çünkü o pek azdı.” ﴾17﴿
(Ona) de ki: “- İster misin (küfürden) temizlenesin? ﴾18﴿
Seni Rabbine davet edeyim de (O'na) boyun eğesin? ﴾19﴿
(Mûsa vardı da) ona, büyük mucizeyi (asânın ejderha oluşunu) gösterdi. ﴾20﴿
Fakat o, (Mûsa'yı) yalanladı ve isyan etti. ﴾21﴿
Sonra (fesad peşine) koşarak (iman etmekten) yüz çevirdi. ﴾22﴿
Nihayet (sihirbazlarını, yahud ordusunu) topladı da çağırdı: ﴾23﴿
“-Ben, en yüksek Rabbinizim.” dedi. ﴾24﴿
Allah da onu dünya ve ahiret azabı ile yakalayıverdi. ﴾25﴿
Muhakkak ki bunda bir ibret var, (Allah'dan) korkacak kimse için... ﴾26﴿
(Sizce, öldükten sonra tekrar) sizi yaratmak mı çetin, yoksa semâ (yı yaratmak) mı? Allah onu bina etmiştir. ﴾27﴿
Tavanını yükseltti de, onu düzgün bir nizama koydu. ﴾28﴿
Gecesini karanlık yaptı, gündüzünü aydınlık... ﴾29﴿
Bundan sonra (yer ve arkasından da gök yaratıldıktan sonra), arzı döşedi. ﴾30﴿
O arzdan suyunu ve otlağını çıkardı; ﴾31﴿
Dağları yerleştirdi, ﴾32﴿
Sizin ve davarlarınızın istifadesi için... ﴾33﴿
Fakat o büyük felâket (kıyamet) geldiği vakit, ﴾34﴿
O gün insan, (küfür olarak) ne yaptığını anlıyacaktır. ﴾35﴿
Bir de cehennem, her (gözü olub) görene açılmıştır, (o gün, onu herkes görecektir). ﴾36﴿
Artık kim azgınlık edib kâfir olmuş, ﴾37﴿
(Ahiret üzerine) dünya hayatını tercih etmişse, ﴾38﴿
Muhakkak cehennem, onun varacağı yerdir. ﴾39﴿
Fakat her kim de Rabbinin makamından korkmuş ve nefsi, şehevattan alıkoymuşsa, ﴾40﴿
Muhakkak cennet onun varacağı yerdir. ﴾41﴿
Sana kıyametten soruyorlar: “- Ne zaman kaim olacak?” ﴾42﴿
Onu anlatmak sana nerden olsun? (Allah bildirmeyince...) ﴾43﴿
Onun nihayeti (ilmi), yalnız Rabbine aiddir. ﴾44﴿
Sen, ancak kıyametten korkacakları sakındıran bir peygambersin. ﴾45﴿
(İnsanlar), kıyameti görecekleri gün, sanki bir akşam veya kuşluğundan başka (dünyada, yahud kabirlerde) durmamışa dönecekler. ﴾46﴿
هَلْ اَتٰيكَ حَد۪يثُ مُوسٰىۢ ﴿١٥﴾
اِذْ نَادٰيهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًىۚ ﴿١٦﴾
اِذْهَبْ اِلٰى فِرْعَوْنَ اِنَّهُ طَغٰىۘ ﴿١٧﴾
فَقُلْ هَلْ لَكَ اِلٰٓى اَنْ تَزَكّٰىۙ ﴿١٨﴾
وَاَهْدِيَكَ اِلٰى رَبِّكَ فَتَخْشٰىۚ ﴿١٩﴾
فَاَرٰيهُ الْاٰيَةَ الْكُبْرٰىۘ ﴿٢٠﴾
فَكَذَّبَ وَعَصٰىۘ ﴿٢١﴾
ثُمَّ اَدْبَرَ يَسْعٰىۘ ﴿٢٢﴾
فَحَشَرَ فَنَادٰىۘ ﴿٢٣﴾
فَقَالَ اَنَا۬ رَبُّكُمُ الْاَعْلٰىۘ ﴿٢٤﴾
فَاَخَذَهُ اللّٰهُ نَكَالَ الْاٰخِرَةِ وَالْاُو۫لٰىۜ ﴿٢٥﴾
اِنَّ ف۪ي ذٰلِكَ لَعِبْرَةً لِمَنْ يَخْشٰىۜ۟ ﴿٢٦﴾
ءَاَنْتُمْ اَشَدُّ خَلْقًا اَمِ السَّمَٓاءُۜ بَنٰيهَا۠ ﴿٢٧﴾
رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوّٰيهَاۙ ﴿٢٨﴾
وَاَغْطَشَ لَيْلَهَا وَاَخْرَجَ ضُحٰيهَاۖ ﴿٢٩﴾
وَالْاَرْضَ بَعْدَ ذٰلِكَ دَحٰيهَاۜ ﴿٣٠﴾
اَخْرَجَ مِنْهَا مَٓاءَهَا وَمَرْعٰيهَاۖ ﴿٣١﴾
وَالْجِبَالَ اَرْسٰيهَاۙ ﴿٣٢﴾
مَتَاعًا لَكُمْ وَلِاَنْعَامِكُمْۜ ﴿٣٣﴾
فَاِذَا جَٓاءَتِ الطَّٓامَّةُ الْكُبْرٰىۘ ﴿٣٤﴾
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْاِنْسَانُ مَا سَعٰىۙ ﴿٣٥﴾
وَبُرِّزَتِ الْجَح۪يمُ لِمَنْ يَرٰى ﴿٣٦﴾
فَاَمَّا مَنْ طَغٰىۙ ﴿٣٧﴾
وَاٰثَرَ الْحَيٰوةَ الدُّنْيَاۙ ﴿٣٨﴾
فَاِنَّ الْجَح۪يمَ هِيَ الْمَأْوٰىۜ ﴿٣٩﴾
وَاَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّه۪ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوٰىۙ ﴿٤٠﴾
فَاِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوٰىۜ ﴿٤١﴾
يَسْـَٔلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ اَيَّانَ مُرْسٰيهَاۜ ﴿٤٢﴾
ف۪يمَ اَنْتَ مِنْ ذِكْرٰيهَاۜ ﴿٤٣﴾
اِلٰى رَبِّكَ مُنْتَهٰيهَاۜ ﴿٤٤﴾
اِنَّمَٓا اَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ يَخْشٰيهَاۜ ﴿٤٥﴾
كَاَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُٓوا اِلَّا عَشِيَّةً اَوْ ضُحٰيهَا ﴿٤٦﴾
