Vaktâ ki iki cem'ıyyet biribirine göründü Musânın eshabı yakalandık dediler ﴾61﴿
Hayır asla, dedi: rabbım muhakkak benimledir, bana yolunu gösterecektir ﴾62﴿
Bunun üzerine Musâya «vur Asan ile denize» diye vahyeyledik, vurunca bir infilak etti her bölük koca bir dağ gibi oluverdi ﴾63﴿
Ötekileri de buraya yanaştırmıştık ﴾64﴿
Musâyı ve maıyyetindekileri tamamen necata çıkardık ﴾65﴿
Sonra da ötekileri gark ettik ﴾66﴿
Şübhesiz bunda mutlak bir âyet var, öyle iken ekserîsi mü'min olmadı ﴾67﴿
Ve şübhesiz ki rabbın o öyle azîz öyle rahîm ﴾68﴿
Onlara İbrahimin kıssasını da oku ﴾69﴿
O bir vakıt babasına ve kavmine: siz neye taparsınız? dedi ﴾70﴿
Bir takım putlara taparız da dediler: onlar sayesinde toplanırız ﴾71﴿
Onlar, dedi: dua ettiğiniz vakıt işidirler mi? ﴾72﴿
Veya size bir menfeat verir yâhud bir zarar ederler mi ﴾73﴿
Yok dediler: atalarımızı bulduk, böyle yapıyorlardı ﴾74﴿
Şimdi, dedi: gördünüz a o sizin ve eski atalarınızın taptıklarınızı ﴾75﴿
76,77. Hep onlar benim düşmanım ancak o rabbül'âlemîn başka ﴾76﴿
76,77. Hep onlar benim düşmanım ancak o rabbül'âlemîn başka ﴾77﴿
O ki beni yarattı sonra da bana o hidayet eder ﴾78﴿
Ve o ki bana o, yedirir, o içirir, ﴾79﴿
Hastalandığım vakıt da bana o şifa verir ﴾80﴿
Ve o ki beni öldürür, sonra beni yine diriltir ﴾81﴿
Ve o ki ceza günü ben onun günahımı afivbuyurmasını niyaz ederim ﴾82﴿
Yarab, bana bir huküm ıhsan et ve beni sâlihine ilhak buyur ﴾83﴿
فَلَمَّا تَرَٓاءَ الْجَمْعَانِ قَالَ اَصْحَابُ مُوسٰٓى اِنَّا لَمُدْرَكُونَۚ ﴿٦١﴾
قَالَ كَلَّاۚ اِنَّ مَعِيَ رَبّ۪ي سَيَهْد۪ينِ ﴿٦٢﴾
فَاَوْحَيْنَٓا اِلٰى مُوسٰٓى اَنِ اضْرِبْ بِعَصَاكَ الْبَحْرَۜ فَانْفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظ۪يمِۚ ﴿٦٣﴾
وَاَزْلَفْنَا ثَمَّ الْاٰخَر۪ينَۚ ﴿٦٤﴾
وَاَنْجَيْنَا مُوسٰى وَمَنْ مَعَهُٓ اَجْمَع۪ينَۚ ﴿٦٥﴾
ثُمَّ اَغْرَقْنَا الْاٰخَر۪ينَۜ ﴿٦٦﴾
اِنَّ ف۪ي ذٰلِكَ لَاٰيَةًۜ وَمَا كَانَ اَكْثَرُهُمْ مُؤْمِن۪ينَ ﴿٦٧﴾
وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَز۪يزُ الرَّح۪يمُ۟ ﴿٦٨﴾
وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَاَ اِبْرٰه۪يمَۢ ﴿٦٩﴾
اِذْ قَالَ لِاَب۪يهِ وَقَوْمِه۪ مَا تَعْبُدُونَ ﴿٧٠﴾
قَالُوا نَعْبُدُ اَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عَاكِف۪ينَ ﴿٧١﴾
قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ اِذْ تَدْعُونَۙ ﴿٧٢﴾
اَوْ يَنْفَعُونَكُمْ اَوْ يَضُرُّونَ ﴿٧٣﴾
قَالُوا بَلْ وَجَدْنَٓا اٰبَٓاءَنَا كَذٰلِكَ يَفْعَلُونَ ﴿٧٤﴾
قَالَ اَفَرَاَيْتُمْ مَا كُنْتُمْ تَعْبُدُونَۙ ﴿٧٥﴾
اَنْتُمْ وَاٰبَٓاؤُ۬كُمُ الْاَقْدَمُونَ ﴿٧٦﴾
فَاِنَّهُمْ عَدُوٌّ ل۪ٓي اِلَّا رَبَّ الْعَالَم۪ينَۙ ﴿٧٧﴾
اَلَّذ۪ي خَلَقَن۪ي فَهُوَ يَهْد۪ينِۙ ﴿٧٨﴾
وَالَّذ۪ي هُوَ يُطْعِمُن۪ي وَيَسْق۪ينِۙ ﴿٧٩﴾
وَاِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْف۪ينِۖ ﴿٨٠﴾
وَالَّذ۪ي يُم۪يتُن۪ي ثُمَّ يُحْي۪ينِۙ ﴿٨١﴾
وَالَّذ۪ٓي اَطْمَعُ اَنْ يَغْفِرَ ل۪ي خَط۪ٓيـَٔت۪ي يَوْمَ الدّ۪ينِۜ ﴿٨٢﴾
رَبِّ هَبْ ل۪ي حُكْمًا وَاَلْحِقْن۪ي بِالصَّالِح۪ينَۙ ﴿٨٣﴾
