Kâfirûn
sûresi Mekke’de nâzil olmuştur. 6 âyettir. İsmini, birinci âyette geçen ve
“kâfirler” mânasına gelen اَلْكَافِرُونَ
(kâfirûn) kelimesinden alır. Sûre اَلْمُقَشْقِشَةُ
(Mukaşkışe), اَلإخْلَاصُ (İhlâs), اَلْعِبَادَةُ (İbâdet), اَلدّ۪ينُ
(Dîn) isimleriyle de anılır. Ayrıca İhlâs süresiyle birlikte bu iki sureye اَلإخْلَاصَيْنِ (İhlâseyn) adı da verilir. Mushaf
tertîbine göre 109, iniş sırasına göre ise 18. sûredir.
Nuzül
Mushaftaki sıralamada yüz dokuzuncu, iniş sırasına göre on sekizinci sûredir. Mâûn sûresinden sonra, Fîl sûresinden önce Mekke’de inmiştir. Medine’de indiğine dair rivayet de vardır (bk. Şevkânî, V, 597). Tefsirlerde anlatıldığına göre Kureyşliler Hz. Peygamber’den bir sene kendi ilâhlarına tapmasını, bir sene de kendilerinin onun ilâhına tapmalarını istemişler. Hz. Peygamber de “Allah’a bir şeyi ortak koşmaktan yine O’na sığınırım!” demiş; bu defa Kureyşliler, “Bizim ilâhlarımızdan bazılarını istilâm et (öp, el sür), biz de seni tasdik edip ilâhına ibadet edelim” demişler. Bunun üzerine Kâfirûn sûresi inmiştir (Taberî, XXX, 213-214; Kurtubî, XX, 225).
Konusu
Sûre
Peygamberimiz (s.a.s.) ve mü’minlerden, kâfirler karşısında tam bir
kararlılıkla durup tevhide sarılmalarını, dinlerinden en küçük bir taviz
vermemelerini ister. Bununla beraber kâfirleri dini kabul etmeye zorlamayıp,
kendi tercihlerine bırakmaları tâlimatını verir.
Fazileti
Fazileti
Resûlullah
(s.a.s.), Kâfirûn sûresinin Kur’an’ın dörtte birine denk olduğunu ifade
buyurmuştur. (Tirmizî, Fezâilü’l-Kur’an 10)
Yine
Efendimiz (s.a.s.), sahâbeden birine, “Uyumak üzere yatağına yattığında قُلْ يَاۤ اَيُّهَا الْكَافِرُونَ(Kul yâ eyyühel-kâfırûn) sûresini oku. Çünkü bunu okursan şirk
inancına sapmaktan korunursun” diye tavsiye etmiştir. (Ebû Dâvûd, Edeb 97-98; Tirmizî, Da‘avat 22)
Peygamberimiz
(s.a.s.), sabah ve akşam namazlarının sünnetlerinde zaman zaman Kâfirûn ve
İhlâs sûrelerini okurdu. (Müslim, Misâfirîn 98; Ebû Dâvûd, Tatavvu’ 3)
İniş Sebebi
Rivayete
göre Kureyşliler Nebiyy-i Ekrem (s.a.s.)’e zengin olacak kadar mal vermeyi,
kızlarından istediğiyle evlendirmeyi ve bunun karşılığında davasından
vazgeçmesini teklif ettiler. Peygamberimiz (s.a.s.) bunu kabul etmeyince:
“-
O halde sana teklif edeceğimiz bir şey daha kaldı. Bizim için de senin için de
en uygun olanı budur” dediler. Fahr-i Kâinat (s.a.s.):
“- Nedir o?” diye sorunca:
“-
Sen bir yıl bizim tanrılarımız olan Lât ve Uzzâ’ya ibâdet et, biz de bir sene
senin ilâhına ibâdet edelim” teklifinde bulundular. Bunun üzerine Kâfirûn
sûresi indi. (Taberî, Câmi‘u’l-beyân, XXX, 430)
Kâfirûn Süresi 2. Ayet Tefsiri
لَٓا اَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَۙ ﴿٢﴾
وَلَٓا اَنْتُمْ عَابِدُونَ مَٓا اَعْبُدُۚ ﴿٣﴾
وَلَٓا اَنَا۬ عَابِدٌ مَا عَبَدْتُمْۙ ﴿٤﴾
وَلَٓا اَنْتُمْ عَابِدُونَ مَٓا اَعْبُدُۜ ﴿٥﴾
2: “Sizin taptığınıza ben tapmam.”
3: “Benim taptığıma da siz tapmıyorsunuz.”
4: “Bundan böyle ben sizin taptıklarınıza asla tapacak değilim.”
5: “Siz de benim taptığıma tapacak değilsiniz.”
TEFSİR:
Resûlullah
(s.a.s.)’in kulluk ettiği ilâh, hiç şüphesiz tek olan Allah Teâlâ’dır.
Kâfirlerin taptığı mabudlar ise, Allah’ın dışında O’na ortak koştukları ve bir
şekilde kendilerine ibâdet edip yalvardıkları ister taştan ister ağaçtan
yapılmış olsun çeşitli putlar, melekler, cinler, nebîler, ölmüş insanların
ruhları, güneş, ay, yıldız, hayvanlar, ağaçlar, nehirler, hayalî tanrılar ve
tanrıçalar olabilir. Aslında onlar Allah’ı da biliyor ve O’na da ibâdet ediyor,
O’na da yalvarıyorlardı. Fakat bu şirkle karışık bir ibâdet olduğu için, makbul
bir ibâdet değildi. Terk edilmesi gereken bir durumdu. Çünkü tevhide inanan
insanın, sadece Allah’a tapması ve O’nun dışındaki tüm sahte ilâhları bırakması
gerekir. Dolayısıyla “Ben sizin taptıklarınıza tapmam” ifadesi içinde elbette
“Allah Teâlâ”yı istisnâ etmek lazımdır.
Bu âyet-i kerîmeleri birlikte değerlendirdiğimiz
zaman şöyle bir mâna anlamaktayız:
Resûlullah (s.a.s.), Yüce Allah’ın emriyle
kâfirlere, üst üste tekitlerle ne şimdi ne de gelecekte kesinlikle putlara
tapmayacağını, yaşadığı sürece böyle bir şeyin kendisinden asla sadır
olmayacağını ilan eder. Hem ibâdet ettikleri ilâhın, hem de ibâdet etme şekillerinin,
asla uzlaşmayacak biçimde birbirinden tamamen farklı olduğunu bildirir. Böylece
kâfirlerin “belki uzlaşma olur, biz de gönül huzuruyla putperestliğimize devam
ederiz” şeklindeki heveslerini kursaklarında bırakır. Peygamberimiz
(s.a.s.), uzlaşmayı tamamen reddettiği gibi, onları da İslâm’a davet etmekle
birlikte, Allah’a tapıp tapmamakta kendi tercihlerine bırakmıştır. İsteyen
inanır Allah’a kulluk eder; isteyen küfründe devam eder. Âyet-i kerîmede şöyle
buyrulur:
“ De ki: «Gerçek, Rabbinizden gelmiştir. Artık dileyen iman etsin, dileyen
inkâr etsin...»”(Kehf 18/29)
Zaten
bir sonraki âyet bu genel kaideyi beyân etmektedir:
Ben, sizin ibadet etmekte olduklarınıza (putlara) tapmam.
10.
Ömer Nasuhi Bilmen Meali
«Ben sizin ibadet ettiğinize ibadet etmem.»
11.
Ümit Şimşek Meali
Sizin tapmakta olduklarınıza ben tapacak değilim.
12.
Yusuf Ali (English) Meali
I worship not that which ye worship,
Sadece meal okumak ile Kur'ân-ı Kerim'in bir çok âyetinin tam mânâsı ile anlaşılması mümkün olmayabilir. Ayetlerin izahı için mutlaka bir tefsire başvurulması gerekir. Kâfirûn Sûresi 2. ayetinin tefsiri için tıklayınız
*
Türkçe okunuşlarından Kur'an-ı Kerim okumak uygun görülmemektedir. Ayetler Türkçe olarak arandıkları için sitemize eklenmiştir.
Şifa; deva demektir. Şifa; insanın hastalıktan kurtulması, sıhhat bulması, iyilik bulması anlamlarına gelir. Peki hastalara ne şifa olur?
KUR’AN’DA G ...
Vakıa Suresi Mekke’de nâzil olmuştur. 96 ayettir. İsmini, kıyametin isimlerinden biri olan ve “hâdise, olay” gibi mânalara gelen birinci âyetteki (vâk ...
Ayet-i kerimede şöyle buyrulur:
وَاَنْ اَق۪يمُوا الصَّلٰوةَ وَاتَّقُوهُۜ وَهُوَ الَّذ۪ٓي اِلَيْهِ تُحْشَرُونَ
Bir de bize, “Namazı dosdoğru kılın v ...
